Die druk op mijn hoofd en het suizen van mijn oren, ik ben dat gejaagde gevoel zo zat! En dan moet ze juist nu haar laatste adem uitblazen. Echt wat voor tante Gré om zelfs op haar sterfbed met niets of niemand rekening te houden. Ik zit midden in een echtscheiding en dan piept zij er gewoon tussenuit. Ik ben ook gek dat ik haar huis leeghaal, maar iemand moet het doen. Mam is te oud hiervoor en het zou haar alleen maar weer verdriet doen. Waarom heeft tante Gré dan ook geen kinderen. Zou ze eigenlijk ooit een relatie gehad hebben? Vast niet, wie houdt het uit met zo’n heks. Waar moet ik beginnen? Eerst maar de koelkast. Ach kijk. Ze bakte nog steeds appeltaart. Deze moet minstens drie dagen oud zijn. Heel de koelkast ruikt naar die heerlijke taart en hij ziet er zo lekker uit. Bakken kon ze wel en appeltaart was altijd onze favoriet. Slechts 1 stukje is eruit. Deze stille getuige van het feit dat er nooit iemand op visite kwam doet mij meer dan ik had verwacht. Vroeger waren mam en tante Gré vaak samen en wij hoopten altijd dat ze weer wat gebakken had als we langs kwamen. Eigenlijk was het altijd leuk bij haar. Zal de taart nog te eten zijn? Even proberen. Nog één keer op tante Gré. Waar is het eigenlijk misgegaan? Hoe kan een mens zo gehaat worden? Ik weet niet eens wat er is gebeurd, alleen dat mam geen contact meer met haar wilde en daarna heb ik haar nooit meer opgezocht. In het begin heb ik tante nog wel gemist, maar ik zag ook het verdriet van mam. Wat een stukje taart al niet teweeg kan brengen. Ik ga eens met mam praten, maar eerst voor tante het huis leeghalen.