#72 Tante Els Mijn handen zijn verstopt in gele rubberen huishoudhandschoenen, mijn benen trillen, ik open de gordijnen om licht toe te voegen in de stoffige kamer van tante Els, een Brabantse biologe in ruste. De retro reptielen en armetierige amfibieën, vele flesjes met opgezette gruwelijke monsters lijken te kijken wat ik doe. Laatste woorden voor mij staan in de brief, genoteerd voor ze naar het eeuwige moddermoeras vertrok, letters dwingen mij, er is haast bij geboden. Zoveel stank in haar pand, ik kan dit niet aan, mijn handen klemmen zich voor mijn mond, een vacuüm vindend, ik vul mijn neus met watten die ik toevallig zie liggen naast de opgezette egel. 'Open de koelkast, schrik niet,' schreeuwt tante Els uit haar brief mij toe, mijn mond zich opent van schrik, ik kots al mijn ingewanden uit als ik de koelkastdeur opentrek, de vieze bak aanschouw, ik stik, echt, ik stik. Ik zie dat amfibie, het klotsen van het gore groengele water waar het koudbloedige monster in ligt, ik vind een hap naar zoekgeraakte frisse lucht, val voorover op mijn knieën, lees het notitieblaadje dat met plakband vast zit aan het bakje. 'Onmiddellijk dit nummer bellen,' schreeuwt de dode tante Els mij toe met gifgroene vulpenwoorden. Koelkastdeur dicht, voordeur open, ik spuug op de grond en kots mijn woorden uit. Persbericht. NOS regio Uiterst zeldzame knoflookpad gesignaleerd in West-Brabant. De in Nederland uiterst zeldzame knoflookpad is na 56 jaar weer gesignaleerd op de Brabantse wal, een gebied in West-Brabant.)