Tantelief, gisteren heb ik je as weg laten waaien bij windkracht 11 en nu moet ik je koelkast leeghalen. Jij was degene die mij leerde dat vrouwen zonder roomboter niet zijn te vertrouwen. Als een vrouw mij meeneemt naar huis, kijk ik eerst in haar koelkast. Zie ik onverzadigde of transvetten, maak ik rechtsomkeert. Ze gaan dan drenzen en vragen waarom; het is het geheim tussen jou en mij. Hoeveel pakjes heb jij wel niet liggen? Ik tel er vier in gouden wikkels: winterboter, zomerboter, weiboter en mijn lievelingsboter, die met zeezout. Proef je nog de smaak van witbrood, zeezoutboter en radijs? Je potje appelkappers is omgevallen. De eerste keer dat je ze me liet proeven, was met carpaccio. Je leek weer een jonge vrouw toen je schaterlachend vertelde over je Griekse minnaar die naar jouw bloemknoppen zocht. Vrouwen die geen kapperappels lusten haat ik. Herinner je je Lulu nog? Weet je dat ze zogenaamd speels een prachtig exemplaar dat ik apart had gelegd van mijn tapasbord roofde? Mijn hand schoot uit en toen zat Lulu niet meer naast me. Nu maak je me gek, tantelief. Ligt hier een zwarte truffel? Zo dooraderd als je tere oogleden in je nadagen. Het muskusparfum grijpt me naar de keel, jouw feromonen. Vanavond zal ik je raspen. Boven mijn spaghetti.