opdracht 72 Jazz in Paris

Op het aanrecht staan een paar gebruikte plastic bekertjes, verder is het huis leeg en stil. De verhuizers hebben hun werk zorgvuldig gedaan. Met een korte tik slaat de koelkast aan. Vreemd, alles zou toch al afgesloten moeten zijn. Ik trek de koelkast open: leeg, toch ruik ik iets. Wijn, ja stevige rode wijn. Dan zie ik de aangebroken fles staan in het rekje van de deur. Een Chianti en geen goedkope. Uiteraard, ik glimlach. Tante Golda ging alleen voor het beste. De wijn is ietwat verschaald, toch schenk ik een plastic bekertje vol en ga op het aanrecht zitten. Tante nam me mee naar Parijs.1978 als ik me niet vergis. We zagen Chet Baker in een jazzclub, hij zong ook. Heel lyrisch Oh you crazy moon. Golda lachte, flirte en bleef maar wijn drinken. Lief nichtje, zei ze, laat je toch gaan. Je leeft maar een keer en je bent ervoor gemaakt. Ik kon het niet, zocht steeds een stil hoekje op en hoopte maar dat geen man me zou aanspreken. Tante bleef soms een hele nacht weg. Ik zat dan in de hotelkamer op de rand van het bed op mijn nagels te bijten. Ben je niet bang, vroeg ik 's morgens. Tante lachte en zei: voor wie, waarvoor. Het is toch heerlijk begeerd en bemind te worden. Voelen dat je een lijf hebt. Ik schudde mijn hoofd en dronk mijn koffie. Ik kon het niet – en ik kan het niet. Het bekertje is leeg, ik druk het in elkaar en laat het restje uit de fles in de gootsteen lopen. De spiegeling van mijn silhouet in het keukenraam negeer ik. Niet vergeten straks het energiebedrijf te bellen. voor de liefhebbers :) https://www.youtube.com/watch?v=Eb0ri_H7XbM