#71 Niet vertellen maar vertonen
Zo heerlijk, die verslavende en oh zo warme gloed die door mijn lijf deinst wanneer onze ogen elkaar weer kort ontmoeten. Ik weet niet of jij eerder wegkijkt dan ik, maar we durven elkaar niet aan te blijven kijken. Stiekem probeer ik je weer gade te slaan, en weer is daar een vluchtig contactmoment. Een rilling van opwinding overvalt me. Het is slechts een kwestie van tijd voordat we elkaar zullen spreken. Wanneer ik de onbedwingbare lust om nog eens te spieken toelaat en zo onopvallend mogelijk richting je barkruk kijk, kan ik mezelf wel voor mijn kop slaan. De kruk is leeg. Heb ik me dan toch vergist? Een zachte aanraking op mijn schouder zorgt dat ik geërgerd opzij kijk, waarna ik even geen adem meer kan halen. Dit is ons moment.
Mooi dat je een blik die
Lid sinds
10 jaar 10 maandenRol
Hoi Initium, Die laatste zin
Lid sinds
9 jaar 1 maandRol
Bij deinzen denk ik eerder
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
Initium, Het moment goed
Lid sinds
11 jaar 8 maandenRol
Dank jullie wel voor alle
Lid sinds
10 jaar 4 maandenRol