@Blavatski, ten eerste is er iets met bruine ogen. Ik heb erin gekeken en ze zijn onpeilbaar. ;) Ik heb vragen, chère Blavatski. Is het soep in of op de borden. In is wellicht Vlaams? Wat is er toch loos met de zoon? Het kunnen toch de ogen niet zijn? Je laat me in het ongewisse. Dan vind ik de zoon een beetje wrede zoon. Hoe kan het dat hij de kleur van zijn moeders ogen niet kent? De 'verliefdheid', het thema wil je m.i. laten weten door de zoon die voor Ilse valt omdat zij dezelfde kleur ogen als zijn moeder heeft (terwijl hij ze net ontdekte?).

Zoon zijn verliefdheid door moeders ogen subtiel aangegeven. :thumbsup: Ik zou de laatste zin herschrijven. Daarmee dus eens met @Mili haar reactie. Een mooi huiselijk tafereeltje en de liefde van de moeder voor haar zoon springt eruit! :nod:

Wat leuk dat je het gebaseerd hebt op een waargebeurd verhaal. Een mooi verhaal wat in elk gezin voorkomen kan. :thumbsup:

Leuk stukje. Grappig dat hij zijn moeder ineens anders gaat bekijken nu hij zelf voor het eerst verliefd is.

Blavatski, Opdracht geslaagd en naar mijn mening op een originele manier. Even terzijde over het stukje dialoog: daarvoor geldt vrijwel altijd het principe van minder is meer omdat de personages letterlijk aan het woord zijn. Probeer dan als schrijver zo min mogelijk bij te sturen. je schreef:

“Is er iets, jongen?”, vraag ik voorzichtig. Hij kijkt mij aan met zijn grijsblauwe ogen. Het valt me op hoe blauw ze vandaag zijn. “Hé, Ma, jij hebt bruine ogen; dat had ik nog niet eerder gezien. Ilse heeft ook bruine ogen!”

het kan met minder woorden/toelichting, bijvoorbeeld: “Is er iets, jongen?” vraag ik. Hij kijkt mij aan. Het valt me op hoe blauw zijn ogen vandaag zijn. “Hé, Ma. Jij hebt bruine ogen. Ilse ook.”

Hoi Blavatski, Leuk, dit op waarheid gebaseerde stuk. Ik ben het met janpmeijers eens, minder is meer. De wereld ineens met andere ogen bekijken, is goed gevonden. Met plezier gelezen.