Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 71 - and the train whistles

22 oktober 2015 - 12:59
Toen zij uit de trein stapte, had hij op het perron gelegen. Een rode roos geklemd tussen zijn tanden. Zijn opspattend sputum had zij voor lief genomen. Als een bodyguard danste hij om haar heen, de lichtelijk gekromde benen in vechtersloop. Zijn krullen laaiden op, zijn ogen vonkten. Jaren daarvoor had hij haar op een ander station opgewacht, in een ander land. Hij had wollige glazen meegenomen en een fles champagne. Op het perron klonken zij. De trein floot en reizigers kwijlden van zoveel geluk achter voorbijschietende ramen. Nog meer jaren daarvoor had hij haar opgewacht op een vliegveld. Hij stonk naar knoflook, nam haar mee naar zijn appartement en schonk exquise wijnen uit. Ook had hij haar, na zoveel onthouding, willen bespringen. Daarvoor …

Lid sinds

13 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
22 oktober 2015 - 14:07
Oude, passionele liefde roest niet. Hoe lang nog? Het sputum belooft niet veel goeds. Hij had haar willen bespringen, maar deed het niet? Waarom niet? Stak zij er een stokje voor? Waarom? Ik proef Zuid-Amerikaanse sfeer, of komt dat door je eerdere verhalen? Mooie invulling van de opdracht, Mili. En ook deze keer vat ik'm weer. :)

Lid sinds

19 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 oktober 2015 - 15:26
Ha Mili, Je gebruikt spetterende zintuiglijke details in dit verslag van een terugkerende liefde, een knipperlichtrelatie? Even sta ik op het verkeerde been, als het personage het ene moment op het perron ligt en even later om haar heen danst. Het kan natuurlijk, maar het lijkt daarvoor alsof hij aan het sterven is (n.a.v. het opspattende sputum). Je gebruikt de voltooid verleden tijd (had gelegen etc.). Dat maakt het wel erg 'voltooid'. Zou je dit ook in de onvoltooid tegenwoordige of onvoltooid verleden kunnen schrijven? Probeer dat eens uit, en kijk wat het effect is. Succes, Wilma

Lid sinds

13 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 oktober 2015 - 19:15
De trein floot en reizigers kwijlden van zoveel geluk achter voorbijschietende ramen.
Schijn bedriegt... Fantastisch, het is een film!

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 oktober 2015 - 20:40
Die twee schrijven een mooie liefdesgeschiedenis samen. ;) Je maakt me nieuwsgierig naar Daarvoor... En welke onthouding heeft hij moeten doorstaan? Bij wollige glazen krijg ik geen passend beeld. De mooiste zin heeft elysevdr er al uitgelicht. :nod: Mili- onderscheidend om wijn uit te schenken terwijl iedereen wijn inschenkt. :thumbsup:

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 oktober 2015 - 18:31
@nyceway, en jij, dank voor je mooie compliment. @Dos, het sputum kwam van diep. Uit puur enthousiasme. Ik geloof niet dat het dezelfde man is. Fijn dat je me vatte, dear monkey. PS: over het 'bespringen' beslist zij zelf. @Wilma, ik ben van het dramatische. Als een man knielt, dan ligt hij en komt er wat vrij. Ik was mij bewust van tijden, had er mee gespeeld. Ik koos voor vvt om het 'gedragen' over te brengen, daarnaast zijn de mannen ook vvt. Je suggestie en reactie waardevol. Dank je.

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 oktober 2015 - 18:47
@Elyse; [Schijn bedriegt...]. Touché. Ja!, er zit beweging in, had het zelf niet gezien. Dankjewel, hoe is het op je berg? @Blavatski, romantisch is het, zeker, wat vond jij tragisch? Dank voor je reactie. @Marietje, onthouding naar haar. Alleen heb ik het in de tijd omgedraaid en daarvoor was er vast een andere man. Wollige glazen; het was koud die dag. Onze postduif heeft trouwens binnenkort weer een wolletje nodig. Heb jij nog restjes wol? O ja, uitschenken/uitserveren zijn horecatermen. Dank, dank, dank. @Anne, ik houd wel van spelen met bijvoeglijke naamwoorden. Het maakt het zelfstandig naamwoord er zo anders op. Dankjewel.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 oktober 2015 - 21:40
mevrouw leeft groots en meeslepend, of zo heeft ze ten minste lief. Of het daadwerkelijk 1man is, of dat 'de man van haar leven' een flexibele grootheid is, is een mooie onduidelijkheid.

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
24 oktober 2015 - 18:56
@schrijvenmaar, en zo is het maar net. Ik weet het zelf ook niet. Mijn adagio is: zij komen en zij gaan. Dank voor je reactie.