#70 - Koud

Verdorie, je hebt een zin gebruikt die ik wilde gebruiken. Nou ja, dan verzin ik wel iets anders. Met opzet en en en genoemd? Jullie voeren wel zware gesprekken tijdens het ontbijt. :D

@Tja. Ja, "en" is bewust herhaald; de gedachten zijn met opzet aaneengesmeed.

en nu fluit hij zeker niet meer?

Zelfkastijdingsdouche en carrierpak: knap gevonden woorden die meteen alles zeggen. :thumbsup: [zoals Belle mijn koude stortbad altijd noemde. Welke malloot doet dat nou in de winter?] Met deze toevoegingen heb ik moeite. Ik begreep als lezer wel dat er een koud stortbad bedoeld werd. Ik zou het integreren in de mooie lange eind zin die zich in het verleden afspeelt als een melancholische terugblik. De eerste zin zou ik in het heden zetten. En, sorry :o - ik zou minder opsomming gebruiken. Het woord en vertraagd mi teveel. Maar dit is slechts mijn persoonlijke mening. ;)

Mooi inkijkje in het leven van... Het is als een snelle schets die uiteindelijk net zo duidelijk is als een heel schilderij - je hebt veel gezegd in weinig woorden. Knap.

Ik vraag me af ik 's morgens ook zou gaan fluiten na een koud stortbad. Ik kan het me nauwelijks voorstellen, maar misschien moet ik het eens proberen. Het zou productiever kunnen zijn dan slenteren en staren. Het lijkt aslof de adrenaline van de herinnering de nostalgie voorbij wil rennen. Dat is een wonderlijk contrast, mede teweeggebracht door de aaneengesmede gedachten, eidigend op 'hardlopen'. Mooi. (Waarom Avonds met een hoofdletter?)

@schrijvenmaar - wat denk je zelf? @Marie - dit stukje komt uit een nieuw ms. Je beantwoordt een van mijn vragen (zelfkastijdingsdouche duidelijk genoeg) :). De lange zin is niet zozeer bedoeld als vertraging. Ik schrijf nooit lange zinnen (zeg nooit nooit (:)), dus ik had er wel een bewust effect mee voor ogen. Dat is kennelijk nog niet spits overgekomen. @Willemina - bedankt voor je vriendelijke woorden.

Het lijkt aslof de adrenaline van de herinnering de nostalgie voorbij wil rennen. Dat is een wonderlijk contrast, mede teweeggebracht door de aaneengesmede gedachten, eidigend op 'hardlopen'. Mooi. (Waarom Avonds met een hoofdletter?)

Ah, de Avonds moet met een kleintje. Dat "Gek" heb ik later aan die zin toegevoegd ... Dank voor je opmerkzaamheid. Is het adrenaline die bij die lange golvende gedachten past?

De vraag stellen is hem beantwoorden, zeggen ze dan, geloof ik. Ik vond het een triest verhaal en elke 'en' maakte het voor mij een beetje pijnlijker. Ik twijfel of hij uberhaupt nog een ontbijt maakt. Alleen de overgang van werkelijke handeling naar herinnering vind ik eigenlijk niet zo lekker lopen. zelfkastijdingsdouche is volstrekt duidelijk, maar ik snap dat zijn gedachten naar haar uitgaan (en naar haar moeten uitgaan om door te kunnen met het verhaal). Waarschijnlijk was zij het ook die zich afvroeg welke malloot dat deed, maar dat hangt nu een beetje in de lucht - dat is op zich geen punt, maar dat de zin daarop met 'dan' begint vind ik daar niet mooi op aansluiten.

@Leonardo, ik vond met name die verrukkelijk lange zin zo heerlijk liefdevol naar zijn weggelopen Belle en dat aparte rustige detail van de krant van gisteren lezen dat ik wegdroomde en weet je wat er gebeurde, ik zal het je vertellen, ik liep naar mijn keuken en zocht daar een man, in pak uiteraard, en de toast geurde en de roomboter liep er vanaf en ... @Marietje wil het nu overnemen.

@Leonardo, ik vond met name die verrukkelijk lange zin zo heerlijk liefdevol naar zijn weggelopen Belle en dat aparte rustige detail van de krant van gisteren lezen dat ik wegdroomde en weet je wat er gebeurde, ik zal het je vertellen, ik liep naar mijn keuken en zocht daar een man, in pak uiteraard, en de toast geurde en de roomboter liep er vanaf en ....

...daar zat hij achter de krant van morgen, zijn lange benen gestoken in gepoetste Van Liers die zijn lengte verraadden en geroepen door mijn voetstappen keek hij boven de krant uit en met ogen donker van de honger stelde hij mij de verlangende vraag: Vous voulez un petit déjeuner avec moi? :p (Excuses voor mijn slechte Frans!)

Dag Leonardo, Puur uit nieuwsgierigheid: waarom kids in plaats van kinderen? Groet, Annemieke

Dag Leonardo, Puur uit nieuwsgierigheid: waarom kids in plaats van kinderen? Groet, Annemieke

Eerlijk gezegd heb ik dat veranderd. Het is een hoeft-niet-meerwoord, begrijp ik inmiddels. Bedankt voor het lezen.

@schrijvenmaar - Dit soort schrijfsels zijn nog betrekkelijk ruw. "Dan" is bedoeld als verbinding met de herinnering. Het wikken en wegen van ieder woord stel ik uit tot de herschrijf. De en-en-zin zal ik nog wat langer maken opdat de lezer naar adem snakt als een duiker wiens fles leeg is geraakt en die als de wiedeweerga naar de oppervlakte trappelt. Dan voel je, haast letterlijk dunkt me, wat het personage voelt. @Mili en @Marie - Wat een tekst al niet met mensen kan doen. Bedankt, bedankt, bedankt! Nu weet ik weer waarom ik schrijf, lieve dames. Mag ik hopen dat het ooit wat gaat worden met me?

@Leonardo, niet met mensen, met vrouwen! Het is al alles met je en het gaat nog meer met je worden. @Marietje, ik wil je graag even feliciteren met het zinderende verloop. Ik houd van de donkere hongerogen en de alliteratie in geroepen en voetstappen. Duivels detail ook - ik zou er niet opkomen - zijn lengte via de Van Liers. Ga zo door, moppie. @Leonardo, die veranderingen die je zei, voerde je hier niet door. Het veranderen van kids in kinderen zou de muzikaliteit van je tekst meer tot zijn recht laten komen.

Leonardo (je begint langzaamaan Leo te worden), ochtendgloren met diepgang. Alleen de gedachte aan dat stortbad bezorgt me koude rillingen. Doe je nu toch zeker niet meer?

@Leonardo, niet met mensen, met vrouwen! Het is al alles met je en het gaat nog meer met je worden.

:nod: :thumbsup:

@Marietje, ik wil je graag even feliciteren met het zinderende verloop. Ik houd van de donkere hongerogen en de alliteratie in geroepen en voetstappen. Duivels detail ook - ik zou er niet opkomen - zijn lengte via de Van Liers. Ga zo door, moppie.

:o :thumbsup: