Lid sinds

16 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#69 Het bruine jasje

Ze hebben hem gekist in de boerderij van Kornelis de Vries, op nummer 25. Zijn gezicht is stuk geschoten, dat hoorde ik later. Wie durft zo'n boodschap aan een moeder te vertellen? Nooit meer z'n gezicht kunnen zien, nooit meer in zijn ogen kijkend weten wat er schort, zijn haren strelen. Nooit - meer. Ze brachten me zijn bruine jasje, met ook daarin kogelgaten. Het jak is besmeurd met bloed, zijn bloed, mijn bloed. Ik mis hem, mijn oudste, mijn jongen. Ik mis hem als ik rode bessen pluk en appels. Ik mis hem in de moestuin, in mijn bloementuin, in huis. Ik loop voortdurend rond met vragen, als: "Wêr bisto, berntsje?" en "Wêrom?" en "Wiesto bang?" Ik proef nog elke dag de bittere smaak van de moord op' myn jonkje'. Was hij die dag maar nooit naar de kapper gegaan. Ze hebben hem willekeurig uit de kapsalon gehaald, de auto in gedreven en daarna is hij doodgeschoten door een dronken Nederlander, een SD'er. ´s Morgens om half twaalf. Simpelweg omdat die smerige verrader het kon en de macht had ermee weg te komen. Ieder jaar, tijdens de grote voorjaarsschoonmaak, kom ik zijn jasje tegen in de kast. Dan voel ik de stof weer in mijn handen, begraaf ik mijn gezicht erin, vindt mijn geheugen zijn geur terug, ben ik bang dat ik die op een dag niet meer herken. Ze zeggen dat ik na dat vreselijke bericht de fiets heb gepakt en schreeuwend het dorp ben doorgetrapt, naar de plek waar ze hem... Het heeft een poos geduurd voordat ik het besefte: oorlog is niet landgebonden, oorlog is persoonsgebonden. Heb ik al gezegd dat mensen van het verzet, direct na zijn overlijden, de persoonsbewijzen van één van hen - hij werd gezocht door de SD'ers - in de zak van zijn overjas hebben gestopt? Alsof hij niet voor niets gestorven is. Waarom ik jou dit allemaal vertel? Ik wil graag dat je na mijn dood zijn jasje bewaart. Opdat wij niet vergeten. I.M. Wolter Huisman, geboren 20 juni 1915, overleden 29 december 1944.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Willemina, pakkend en waardig geschreven. Alleen begrijp ik niet het verband met twee dagen na Kerst.

Lid sinds

16 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Mili, Dank voor je mooie woorden. Kerst (25 en 26 december) is voorbij. Zonder het direct te benoemen weet de lezer, door de 2 dagen en het onderschrift, op welke datum het jasje jaarlijks tevoorschijn gehaald wordt. Tenminste, dat is mijn bedoeling. Of het zo overkomt is een tweede, o.a. daarom vind ik het fijn om hier reacties te krijgen.

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Heel mooi geschreven. Ik word er boos van en verdrietig. Wil schelden eigenlijk. Alsjeblieft nooit meer. Maar ik wilde het ook weer terug lezen om te zien of ik het wel helemaal goed heb begrepen. Wat me nu nog niet helemaal duidelijk is is hoe oud de jongen was. Het woord 'jasje' suggereert dat hij nog een kind was, maar de data er onder doen anders vermoeden.

Lid sinds

14 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
De eerste alinea trekt je meteen in het verhaal. Vooral de eerste zin is krachtig. Goed gedaan. De laatste alinea is onduidelijk. Waarom mag ze alleen dan het jasje aanraken? Probeer nog meer beelden te gebruiken. Het wordt na de eerste alinea vertellend.

Lid sinds

16 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Eline, Dank voor het lezen en reageren. Wat het jasje betreft, was het de bedoeling aan te geven dat het geen overjas is maar een colbert o.i.d. en daarmee, zonder dit specifiek te vertellen, over te brengen dat hij overhaast uit de kapsalon is gehaald. Ik ga over je opmerking nadenken. Misschien vind ik een alternatief. Colbert vind ik een beetje te officieel. Hij werkte in de turf.

Lid sinds

16 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Inged, Bedankt voor je kritische reactie en compliment over de eerste alinea. Het 1x per jaar, nl. op de sterfdag, mogen aanraken van het jasje komt blijkbaar niet goed over. Ik ga zien hoe ik dat anders kan beschrijven. Ze staat zichzelf toe zich 1x per jaar te laten gaan. De rest van het jaar houdt ze zich groot. Het verhaal is een monoloog van een moeder. Ik denk dat ik in dit geval niet ontkom aan een vertelling. Ik kan haar geen handelingen laten doen die iets duidelijk kunnen maken zonder te vertellen. Het IS een vertelling. Show don't tell gaat hier naar mijn bescheiden mening niet op. Als dat onjuist is zie ik graag een voorbeeld hoe ik dat zou kunnen oplossen. Wil graag leren.

Lid sinds

16 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Allen, In plaats van de laatste alinea in mijn eerste versie van het verhaal: Van de kerst kan ik niet meer genieten. Dan komt alles weer terug. Ik zie nog zo de lach op zijn gezicht die laatste kerstdag in 1944. Drie dagen later is hij dood. Ik kan het niet geloven, verwacht nog elke dag dat hij hier door de deur naar binnen loopt en roept: "Hoi mem, daar ben ik weer!" Die ene winterdag in het jaar laat ik me gaan, dan mag ik zijn jasje weer in mijn handen voelen, tegen mijn gezicht aandrukken. Dan is hij even heel dichtbij. Het heeft een poos geduurd voor ik het besefte: oorlog is niet landgebonden, oorlog is persoonsgebonden. Waarom ik jou dit allemaal vertel? Ik wil graag dat je na mijn dood zijn jasje bewaart. Beter?

Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Kan alleen maar zeggen...super mooi geschreven...voel alle emotie...

Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Willemina, Ik vind ze beide mooi. Misschien vind ik de tweede versie die eigenlijk de eerste is mooier. Maar dat is persoonlijk.

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bij het zien van de titel verwachtte ik een niet zo boeiend verhaal, over iemands lievelingsjas die de schrijver tijdens het schrijven toevallig zag liggen. En dan lees je ineens dit verhaal :-O Ik vind het verhaal fijn geschreven, alleen de overschakeling naar dialect en dan vervolgens weer naar het ABN leidt mij af. De laatste zin "Waarom ik jou dit allemaal vertel? Ik wil graag dat je na mijn dood zijn jasje bewaart." vind ik erg mooi. En dat wat er onder staat geeft me heel erg het gevoel dat het helemaal geen fictie is. Ik hoop van harte dat het verzonnen is.

Lid sinds

16 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Annemieke, Bedankt voor het lezen en reageren. Ik ben aan het sleutelen geweest met de laatste alinea en heb het opnieuw veranderd. Benieuwd wat de reacties daarop zullen zijn.

Lid sinds

16 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Tearz, Bedankt voor je reactie. Ik heb er wat Fries in verwerkt (is een taal, geen dialect), zodat het authentieker is, maar ook weer niet teveel want dan stoort het. Het verhaal is gebaseerd op de werkelijkheid.

Lid sinds

16 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Allen, Ik heb de laatste alinea veranderd naar aanleiding van de commentaren. Dit was de oorspronkelijke tekst van de laatste alinea: Kerst is opnieuw voorbij. Nog twee dagen, dan zal ik zijn jasje weer in mijn handen voelen, tegen mijn gezicht aan drukken, dan is hij even heel dichtbij. Het heeft een poos geduurd voordat ik het besefte: oorlog is niet landgebonden, oorlog is persoonsgebonden. Waarom ik jou dit allemaal vertel? Ik wil graag dat je na mijn dood zijn jasje bewaart. Opdat wij niet vergeten. I.M. Wolter Huisman, geb. 20 juni 1915, overleden 29 december 1944.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik vind hem zoals hij er staat mooi (kerst voegt voor mij extra drama toe wat binnen zo'n kort verhaal afbreuk doet aan het echte drama). Ook ik verbaasde me dat ze een zin Fries sprak en de rest niet. Het verschil tussen de zinnen die door aanhalingstekens gelijkgesteld worden is nu m.i. te groot en het totaal van de zinnen is zo weinig dat ze allemaal in het Fries zou kunnen zonder te storen, volgens mij. Deze oplossing stoort mij persoonlijk meer. Het detail: "ze zeggen dat ..." vind ik heel mooi!

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Willemina, ik vind dit een mooi geschreven verhaal, hoewel het natuurlijk heel droevig is. Het moet voor een moeder verschrikkelijk zijn om je zoon op die manier te verliezen. Mij stoorde de enkele zinnen in de Friese taal niet. Juist pakkend en treffend. Recht uit het Friese hart. Knap. Ik heb als kind uit Rotterdam de oorlog overleeft door de hulp van een Fries gezin. Zij hebben mij voor de hongerdood behoed. ;)

Lid sinds

16 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Blavatski, Dankjewel voor het lezen en reageren. Ik had slechts één van de zinnen die tussen haakjes staan, in het Fries geschreven. Naar aanleiding van de commentaren heb ik dat aangepast zodat ze nu alle drie in het Fries zijn. Fijn om te lezen dat het nu niet meer stoort. Hoezo, in de oorlog. Op de foto zie ik toch een jeugdige Blavatski? ;)

Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Allen, In plaats van de laatste alinea in mijn eerste versie van het verhaal: Van de kerst kan ik niet meer genieten. Dan komt alles weer terug. Ik zie nog zo de lach op zijn gezicht die laatste kerstdag in 1944. Drie dagen later is hij dood. Ik kan het niet geloven, verwacht nog elke dag dat hij hier door de deur naar binnen loopt en roept: "Hoi mem, daar ben ik weer!" Die ene winterdag in het jaar laat ik me gaan, dan mag ik zijn jasje weer in mijn handen voelen, tegen mijn gezicht aandrukken. Dan is hij even heel dichtbij. Het heeft een poos geduurd voor ik het besefte: oorlog is niet landgebonden, oorlog is persoonsgebonden. Waarom ik jou dit allemaal vertel? Ik wil graag dat je na mijn dood zijn jasje bewaart. Beter?
Nee, niet per se beter. Wel heel duidelijk aangepast naar aanleiding van de gemaakte suggesties. Ik vond de eerste uitvoering mooier. Met meer gevoel, dat is het denk ik.

Lid sinds

16 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Annemieke, Ik heb de laatste alinea totaal veranderd. Zie #16. Ik denk dat het uiteindelijke resultaat beter is. Nogmaals dank voor je reactie.