Ze voelt dat naar haar gekeken word. Daarom probeerde ze het reizen met de trein te vermijden. Ook boodschappen doen is geen liefhebberij van haar. Het liefst kwam ze helemaal niet meer onder de mensen. Twee jaar geleden was het allemaal nog anders. Toen was alles nog gaaf aan haar. Toen stond ze nog volop in het leven. Hoe wrang dat door een foutje de rest van haar leven verpest is. Ze weet nog als de dag van gisteren hoe het allemaal was gegaan. 's Morgens was ze nog met haar moeder de stad in geweest voor een galajurk. Ze was lichtelijk gespannen voor het eindexamenfeest, maar dat zou natuurlijk enorm leuk worden. Ze zou samen met haar beste vriendinnen de middelbare schoolperiode afsluiten. 's Middags fietste ze naar een van haar vriendinnen toe om samen lekker te tutten en elkaars nagels te lakken. Met een klap belandde ze op straat, bloed liep over haar gezicht. Verblind door de zon had ze een paaltje over het hoofd gezien op het fietspad. In het ziekenhuis bleek dat ze twee tanden mistte, maar dat was de binnenkant van haar mond. De val was ook haar gezicht beschadigd. Haar lip gescheurd en kaak gebroken. Inmiddels zijn er een aantal operaties geweest. Eten en praten gaat nog steeds niet makkelijk. Maar het staren van omstanders, daar zal ze nooit aan wennen.