‘Goed, doe je T-shirt maar uit en dan mag je op je buik gaan liggen.’ Henry deed er lang over, maar uiteindelijk had hij zijn shirt uit. Hij ging op de massagetafel liggen. ‘Zo laten we maar eens begin… Jezus Christus wat is met jou gebeurd?’ Roger keek met een pijnlijke blik naar de diepe krassen in Henry’s rug. Henry lachte als het nerveuze mannetje dat hij was. ‘Die Agnes weer.’ Roger schudde zijn hoofd. ‘Vind je het goed als ik er omheen masseer?’ ‘Ze zijn al goed geheeld, mij doe je geen pijn.’ Roger’s lichaam kreeg ijskoude rillingen terwijl hij met zijn handen over de lange littekens bewoog. ‘Dus,’ begon Roger voorzichtig, ‘je vind het prima dat die Agnes je dit aandoet?’ ‘Ze is altijd een beest in bed. De ene keer is het wat heftiger dan de andere.’ Roger zou mensen als Henry en Agnes nooit kunnen begrijpen. Ieder zijn ding. ‘Tot volgende week en doe het een beetje rustig aan. Je hebt uiteindelijk maar één rug.’ Henry knikte, al zag Roger in zijn blik dat hij dat advies meteen de deur uit zou gooien zodra hij de deur uit ging. Al fluitend liep Henry naar huis. Aaide zijn kater, Baron von Schmutzpoekel de derde, nam de trap naar boven en opende zijn klerenkast. Hij bekeek zijn outfits en Rogers advies bleef in zijn achterhoofd spelen. Zijn blik viel op het perfecte item en begon met omkleden. Enkele voorbijgangers keken hem na, hij was het inmiddels gewend. Gelukkig dat ze bij het motel niet meer raar opkeken. De locatie was een beerput voor rare fetisjen geworden. Een Hond kwam hem in het voorbijgaan tegen. ‘Originele outfit, gast.’ Henry knikte naar de Hond en liep verder. Kamer 69, het was altijd hun kamer geweest, aan de andere kant van de deur hoorde hij al het gekakel van Agnes. Het was elke keer weer spannend wat hij zou aantreffen. Hij had er op gegokt dat ze weer de Wolf was. Om zijn rug te sparen had hij voor de Schildpad gekozen. Helaas voor hem was ze vandaag de Zeearend.