Zeer origineel plot. :thumbsup: Sorry, maar juist als het onderwerp heel goed gevonden is, krijg ik de vervelende neiging om het verhaal extra onder de loep te leggen. Mijn insteek is altijd om het daarmee nog beter te maken. :( Jouw eerste zin is een uitleg van de tweede. Ik zou de eerste schrappen. Je schrijft specifiek vijf oorzaken van het litteken en maakt de lezer daarmee nieuwsgierig maar je benoemt er uiteindelijk maar een van die vijf. Waarom benoem je juist die ene en de rest niet? Als lezer word ik hierin niet tevreden gesteld. De reden waarom hij juist bij vrouwen door het litteken aandacht krijgt is goed gevonden. :nod: Werkelijk is dat zo. Vreemd vind ik dat zijn zus 'opvallend vriendelijk' is. Ik kan me wel indenken dat zijn grote zus altijd beschermend is geweest met zo'n vader. Misschien wegtrekken van de uitleg met de sjans van de vrouwen zodat het een op zich staand feit is? Het slot zeker zonder uitleg aan zijn vrienden. Ik zou zelfs de aai over het litteken eerst benoemen en dan haar vraag m.b.t. de gesp. Zijn gevoel hoef je niet uit teleggen , dat komt vanzelf bij de lezer binnen. Suggestie: benoem het litteken als zichtbare herinnering aan zijn jeugd (hinthint) ipv de val op het krukje. :? Maar wie ben ik? Het is een goed verhaal! :)

Ja, lekker. Iedereen de ene kant opsturen en dan van de andere kant een mokerslag uitdelen. Om het nog iets meer te laten schuren kan je de pijn ook helemaal aan het einde zetten; bijv.: Gisteren bracht zijn zus hem echter in verwarring toen ze met haar vingertop over zijn wenkbrauw aaide: 'Weet je nog, pa (altijd?) met zijn broeksriem?'

@Willemina. Ik ga met @Marie mee. Het einde is verrassend, maar het litteken in het begin heeft te weinig impact. Ik zie het als lezer als het ware over het hoofd. Ik snap dat hij het heeft verdrongen, dus vanuit zijn perspectief past het niet om er een drama van te maken, maar de "valse start" verzuipt. Punt is: zet de lezer scherp. Nu kabbelt het (n.m.m.) te veel en dat gaat ten koste van de leesbeleving. Je zou (ik noem maar wat) in het begin iets kunnen noemen dat het niet veel had gescheeld of hij was zijn oog kwijtgeraakt en dat zou hem vele kansen in het leven hebben ontnomen.

Hallo Willemina, Leuk om meegenomen te worden in hoe de hoofdpersoon zijn litteken in zijn voordeel gebruikt bij zijn dates, met vijf verschillende antwoorden. Om vervolgens aan het eind met een heel ander gevoel en andere gedachtes bij het litteken geconfronteerd te worden. Kort maar krachtig. Een tip: * Je start is wat formeel, de rest is vlotter geschreven. Kijk eens of je de start iets meer in de stijl van de rest kunt krijgen. Soms is het voldoende om op een ander punt te beginnen, het een beetje om te gooien. Voorbeeld: "Hoe kom je er aan?" is hem talloze keren gevraagd. Hij kijkt naar zijn vertrouwde spiegelbeeld: dezelfde ogen, oren, neus en andere gezichtskenmerken. Hij is vertrouwd geraakt met de ontbrekende haartjes in zijn linkerwenkbrauw, daar waar een litteken zit. Hij heeft vijf verschillende antwoorden. Eén voor zijn vrienden, en vier voor zijn diverse ... - Corrie -

Je suggestie van het benoemen van het litteken als zichtbare herinnering ipv de val van het krukje is mij niet helemaal duidelijk. Wat bedoel je precies?

Ik bedoelde dat je ipv de oorzaak van het litteken, nl. de val van het krukje ( de uitleg van slechts 1 van de 5 genoemde oorzaken) te benoemen, je het algemeen kunt houden door het litteken een zichtbare herinnering aan je jeugd te noemen. Zonder daar op dat moment verder over uit te breiden. De lezer begrijpt dan aan het einde van het verhaal wel waar hij op doelt.

Heeft iemand zich al afgevraagd hoe het komt dat het litteken op de wenkbrauw zit en niet op de meest voor de hand liggende plaats bij het gebruik/misbruik van een riem, nl. de rug? En of zijn zusje daar misschien iets mee te maken heeft?

Ik vulde in dat hij bukte of wegdook voor de klap. Misschien sprong hij ervoor om zijn zus te redden of liep hij gewoon in de weg, draaide zich net om? Alles mogelijk maar niet dat zijn zus er iets mee te maken had. Die aanwijzing is mij te subtiel.