Prachtig, mevrouw Brink. Wordt er alleen niet zo vrolijk van... maar dat is geloof ik de bedoeling.

@Annemieke, @Elyse geeft de essentie weer in de door haar aangehaalde zin die het voor mij ook is. De hp vousvoyeert en tutoyeert de man. M.i. is het het een of het ander.

Mooi verhaal, leest makkelijk weg, ondanks de heftigheid. :thumbsup:

Annemieke, mooi... De meest aangrijpende zin waar voor mij alles om draait is: 'Vindt u het belangrijk waarom ik de zon niet meer zie schijnen?' (Klein dingetje: ik zou in de tweede zin 'eigenlijk' schrappen of vervangen, omdat je kort daarna 'Gewoon eigenlijk' schrijft. Of andersom, of zoiets. Maar het is persoonlijk en misschien voor anderen niet storend. Eigenlijk.) :{}

Mooi geschreven. Een eerste wankele stap om de littekens van het leven wat dragelijker te maken.

Annemieke Brink, ijzersterk begin:

Gek dat de ruimte er zo normaal uitziet. Ze had altijd gedacht dat het officiëler zou zijn.

De HP had dus de verwachting dat de 'hogere officiele instantie' met een oplossing zou komen. Maar nee: 'de hogere instantie' is een gewone lul die het ijs denkt te breken door te vertellen dat hij drumt! De boodschap is duidelijk: HP staat er alleen voor, niemand kan haar helpen. Wat een deceptie. ('Omdat ik de zon niet meer zie schijnen.' en bla bla, vind ik cliche)

Goed rustig geschreven stukje. :thumbsup: Ik kan het niet helemaal doorgronden dus vul ik het gevoel zelf als volgt in: het verlangen om jezelf uit te kunnen zetten. Gewoon even de Pauze knop indrukken en later weer te resetten. Dit is een compliment voor je veelzijdigheid: on- Annemiekes geschreven! :nod:

Hallo Annemieke, Een voelbaar inwendig litteken, waar ik als lezer verder de vinger nog niet op kan leggen. Toch weet ik dat het er is, zonder dat je het me hebt verteld. Mooi gedaan. Een paar tips: * Je gebruikt in je tekst twee witregels. De functie van een witregel is om aan te geven dat er vanaf dat punt een ander verhaal of andere tijd begint. Dit is in jouw verhaal niet het geval, dus kun je ze weglaten. * In de zin ‘Kun je mij vertellen wat misschien wel voor jou betekent?’ citeert de man de woorden van zijn cliënt. Om het lezen te vergemakkelijken, zou je die woorden tussen aanhalingstekens kunnen zetten. ‘Kun je mij vertellen wat "misschien wel" voor jou betekent?’ - Corrie -

Er zijn mensen die gisteren schreven zoals ze morgen zullen schrijven. @Annemieke niet. Die wordt steeds beter.

Annemieke, Je hebt de stress mooi in beeld gebracht. Ik wil ook heel graag weten wat er gebeurd is en hoe het verder afloopt met de hoofdpersoon, oftewel je hebt een cliffhanger ;) De twijfel tussen "u" en "jij" overbrengen in geschreven taal is lastiger dan in een normaal gesprek. Misschien is dit een oplossing: ‘Wat wil je horen? Ik weet het niet. Volgens mij is het niet zo belangrijk. Vindt u, vind je, het belangrijk waarom ik de zon niet meer zie schijnen?’ Wanneer je de ene keer "je" gebruikt en de andere keer "u" heb ook ik het gevoel dat er sprake is van een foutje in de tekst. Iemand nog een andere suggestie?

Heftig, verdrietig, mooi, rustig Ik ben het met de coach eens dat 'misschien wel' beter tussen aanhalingstekens kan. Ik struikelde over die zin. Erg mooi, Annemieke :thumbsup:.

Heel erg mooi hoe je het hebt opgeschreven. Het wakkert bij mij nieuwsgierigheid aan maar ook medeleven. Alles is verder wel gezegd denk ik.

Mooi ingetogen geschreven. Het zinnetje "Gewoon eigenlijk." zou ik weglaten. Dan vind ik het mooier als je zegt dat hij vriendelijk kijkt of zoiets. ik vind dat ze best kan zeggen dat ze de zon niet meer ziet schijnen. Zo praat ze nu eenmaal. Wel zou ik de man met u aanspreken en het meisje met je.