Lid sinds

16 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Op het lijf geschreven

30 September 2015 - 17:21
Daar lag ze dan. Met ontbloot bovenlijf. Plat op haar buik. Kijkend door een gat naar de vloer. Op een massagetafel bij de acupuncturist. De fysiotherapeut had haar niet van haar armblessure af kunnen helpen en daarom besloot ze een afspraak te maken bij een acupuncturist. De kleine vriendelijke Indiase vrouw had van haar nek tot haar grote teen naalden gezet. Of het zou helpen wist ze niet maar er gebeurde in ieder geval wel iets. Haar lichaam tintelde van top tot teen. “Wat heb jij voor vlek achterop je rug tussen je schouderbladen zitten?” vroeg ze. “Eeeehm, dat is een pigmentvlek. Zit er al een aantal jaren.” “Je weet dat je lichaam sporen achterlaat van dingen die hij meemaakt?” “Eeeehm, hoe bedoel je?” “Die vlek zit op je longen. Wanneer zei je dat je deze vlek hebt gekregen?” “Rond mijn zwangerschappen.” “Heb jij toen groot verdriet gehad? De longen staan voor verdriet. Het kan zijn dat jij nog onverwerkt verdriet hebt. Het is heel belangrijk om je longen te bevrijden van dat verdriet.” Ze slikt. Het is net alsof het Indiase vrouwtje dwars door haar heen kijkt. Haar gedachten gaan terug naar het jaar 2000. Zou het echt waar kunnen zijn dat verdriet niet alleen een longmeridiaan kan verstoren maar tevens een afdruk, of liever gezegd een litteken achterlaat? En dan niet alleen binnenin het lichaam maar dat deze zelfs aan de buitenkant te zien is? Het verdriet om de miskramen had ze al die jaren met zich meegedragen. Zelfs 3 gezonde kinderen later was het nog steeds een gevoelig onderwerp. Ze had het altijd moeilijk gevonden dat ze dit verdriet met niemand kon delen. Naast het verdriet om het verlies van de zwangerschappen, en de droom, was ze ook enorm teleurgesteld geweest in de reacties van familie en vrienden. ‘Gewoon blijven oefenen.’ ‘Maar het was toch nog niets?’ ‘Ik wist niet eens dat jullie kinderen wilden?’ Elke uitspraak voelde als een messteek. Een dolk in de rug. Precies op de plek van het litteken. Ja, ze gelooft wat het Indiase vrouwtje zegt. Het stond immers op haar lijf geschreven.

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
30 September 2015 - 17:31
Welkom bij de wekelijkse schrijfopdrachten :). Je hebt een bijzonder verhaal geschreven. Ik merkte dat ik er kippenvel van kreeg. Wat ik me afvraag is of ze haar verdriet niet met haar man kon delen? Ook vind ik de 'Eeeehm' niet zo mooi staan, maar dat zal een kwestie van smaak zijn ;). :thumbsup:

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
30 September 2015 - 18:23
@vandereyden, ook van mij welkom hier. Je geeft een interessante uitwerking van de opdracht weer. Je eerste uitleggende alinea hoeft voor mij niet; het wijst zich wel uit. Tip: 3 schrijf je voluit.

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 oktober 2015 - 11:35
Een mooi en qua opbouw goed geschreven verhaal, vandereyden. In de uitspraken van de acupuncturist zitten een paar rare dingetjes, maar ik neem aan dat dat bewust is? (achterop je rug, je lichaam/hij) Met plezier gelezen. :thumbsup:

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 oktober 2015 - 11:31
Een pijnlijk onderwerp. Ik vind het mooi geschreven. Hp krijgt een soort van bevestiging dat de pijn er mag zijn en dat ze het heus mag voelen en verwerken. Ik lees graag nog eens iets van je.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
1 oktober 2015 - 20:27
Ik hoor het Indiase vrouwtje praten, zo typerend! :) Ik ben het wel met Anne (#1) eens dat 'Eeeehm' niet zo mooi staat. En volgens mij zou het weglaten van de eerste alinea (#2) je tekst ook een sterkere start geven. Of beperken tot de zin: 'De kleine Indiase vrouw had van haar nek tot haar grote teen naalden gezet.' En dan direct met de dialoog starten. Verder mooie opbouw en met plezier gelezen. Welkom!

3 oktober 2015 - 10:03
Hallo Vandereyden, In jouw tekst blijkt heel mooi hoe een 'litteken' schuil kan gaan achter een markering op een lichaam. Een tip: * Je geeft een korte inleiding tot je verhaal. Je kunt er ook voor kiezen om gelijk middenin de scene te beginnen en de uitleg die je in het begin geeft door je tekst heen te weven. Bijvoorbeeld: "Wat heb jij voor vlek achterop je rug tussen je schouderbladen zitten?" De acupuncturist stelde haar vraag terwijl ze een nieuwe naald plaatste. Ze was naar de Indiase vrouw toegegaan toen bleek dat de fysiotherapeut haar niet van haar armblessure af kon helpen. "Eeeeehm, dat is een pigmentvlek. Zit er al jaren." Bij het zetten van de naald voelt ze haar lichaam van top tot teen tintelen. enzovoort Door de informatie tussen de dialoog door te husselen, geef je de lezer stukje bij beetje de informatie die hij nodig heeft om te snappen wat de situatie is. - Corrie -