‘Schatje, ik wil even met je praten.’ ‘Moet dat nu? Zie je niet dat ik moe ben?’ ‘Maar schatje, ik wil graag even praten, er zit me iets dwars.’ ‘Huh?’ ‘Er zit me iets dwars!’ ‘Wat nu weer?’ ‘Het feestje vanavond, ik vind het niet leuk hoe je me behandelde.’ ‘Wat heb ik volgens jou dan verkeerd gedaan?’ ‘Je maakte me belachelijk! Tegenover al onze vrienden! Ik heb me groot gehouden, maar je doet me pijn als je zo met me omgaat.’ ‘Met je omga? Wat bedoel je?’ ‘Je noemde me een uilskuiken!’ ‘Ow, dat… Ik mag toch wel een grapje maken, of niet soms? Een grapje over dat je niet weet wie Bussemaker is, maar wat is daar nu erg aan? Ik mag toch wel eens lachen, of niet?’ ‘Ja, maar niet om mij! Ik vind het kwetsend dat je zo met me omgaat.’ ‘Kwetsend? Heb je weer naar Oprah of dokter Phil zitten kijken? Als je eens wat meer naar actualiteitenprogramma’s zou kijken in plaats van die onzin, zou je tenminste weten wie Bussemaker is. En hoefde ik nu niet naar je gezeur te luisteren.’ ‘Gezeur? Gezeur?? Ik zeur niet, ik wil dat je anders met me omgaat, of hou je soms niet meer van me?’ ‘Tuurlijk hou ik nog van je, waarom doe je zo moeilijk? Dat ik een keer een grapje maak, wil niet zeggen dat ik niet meer van je hou? En kunnen we nu alsjeblieft gaan slapen?’ ‘Moeilijk? Ik doe niet moeilijk! Ik wil alleen maar praten! Om onze relatie gezond te houden, moeten we af en toe praten, gevoelens delen. ‘ ‘Om gezond te blijven, moet ik nu echt gaan slapen. Ik hou van je, we hebben een goede relatie, er is niets aan de hand. Welterusten.’ ‘Je denkt toch niet dat ik zo kan gaan slapen? Je gedraagt je weer net zo als altijd, je belooft dat je verandert, maar je doet het nooit. Vorige week, op die barbecue, weet je wel, maakte je me ook belachelijk. Het is ook altijd hetzelfde met jou!’ ‘Hmm?’ ‘Ik ga wel op de bank liggen! Lul!’