# 66 Klas & klasse

Hoi Willemina, Een lekker verhaal. Goed geschreven. Het riep bij mij ook de woede en irritatie op die de HP moet voelen. Ik had moeite met één zin

Door bij de L in haar naam een paar keer met de tong te klakken klinkt haar naam bijna obsceen.

Ik vond die niet passen in het geheel. Waarom? Ik ben er niet helemaal uit, maar het onderbreekt de dialoog storend denk ik. Had dat niet beter geweest als je dat op een manier als deze deed: Met een grote nadruk op le... zegt hij "Mariëlle..le..le..le." hmmm is ook niet fantastisch, maar iets in die geest bedoel ik.

Bedankt voor je reactie Pim. Ik geloof dat je gelijk hebt. Het stukje hapert inderdaad door die zin. Ik ga het vervangen door "Het klinkt bijna obsceen als hij haar naam zo zegt". Fijn om zo feedback te krijgen!

@Willemina De personages komen goed tot hun recht. Met genoegen gelezen. Taalzeurtjes: - Let op je interpunctie (heel veel ontbrekende komma's bij aansprekingen en tussenwerpsels). - Wordt eens volwassen >> Word eens volwassen. Taaljuichers: "Luid. Te Luid. Te dichtbij. " vind ik heel sterk, met name in samenhang met het latere "Zacht. Te zacht. Te ver weg." NB: De zin Het klinkt bijna obsceen als hij haar naam zo zegt.>> SUGG: Het klinkt bijna obsceen zoals hij haar naam uitspreekt. (Dit trekt de opmerking dichter naar M toe). Wellicht kun je het nog sterker verbinden met het brandmerk ... ? Bijv iets als: Zijn vlammende tong komt obsceen over zoals hij haar naam laat rollen. (Kun jij vast beter :))

Leonardo, bedankt voor het lezen en reageren. Je hebt volkomen gelijk met je taalzeurtjes. Wat slordig van me. Ik heb intussen een stuk of acht (of waren het er tien) komma´s geplaatst en wordt verandert in word. Taaljuichers. Hoe kom je er op :-) Ik hoor daar applaus bij, maar dat ligt aan mij. Het uitspreken van haar naam, daar ga ik nog even opnieuw naar kijken. Maar of ik je suggestie nog verbeteren kan? ;-)

Leonardo, bedankt voor het lezen en reageren. Je hebt volkomen gelijk met je taalzeurtjes. Wat slordig van me. Ik heb intussen een stuk of acht (of waren het er tien) komma´s geplaatst en wordt verandert in word. Taaljuichers. Hoe kom je er op :-) Ik hoor daar applaus bij, maar dat ligt aan mij. Het uitspreken van haar naam, daar ga ik nog even opnieuw naar kijken. Maar of ik je suggestie nog verbeteren kan? ;-)

Ja, bij taaljuichers hoort mijn applaus :) (En dat is heel wat voor zo'n notoire chagrijn als ik.) Komma's voor Mar, joh, jongen, e.d. ontbreken nog. Ook losse woorden als "hè" (bijv) worden met een komma gescheiden van de zin. Ik zou overigens "onbewuste" schrappen bij die poging. Is te uitleggerig naar mijn smaak. Bovendien klopt het niet met M als vertelperspectief.

Goede dialoog waarin twee stemmen te horen zijn die kloppen met het beeld dat je omschrijft. :thumbsup: Na haar laatste gedachte [Hij kent zijn eigen brandmerk niet] krijg ik een volledig beeld van hem: Een sexy schilder in overall. ;)

Goede dialoog waarbij ik meteen beeld krijg van de personages. En het is niet zo zwart/wit als het lijkt, blijkt op het einde. Helder geschreven. :)

heldere personages en dan toch nog een beetje een verrassing op het einde -leuk gedaan alleen bleef ik hangen op

"Mariëlle..le..le..le" Het klinkt bijna obsceen als hij haar naam zo zegt.

Door de nadruk "als hij het zo zegt" ging ik automatisch nog eens terug lezen, hoe zegt hij het dan. En vervolgens kreeg ik niets obsceens in 'le... le... le' zodat ik nog een paar keer "Mariëlle..le..le..le" ging lezen, in plaats van dat ik gewoon lekker verder las. suggestietje: "Mariëllllle" (al geef ik toe dat niet iedereen fan is van extra letters om een bepaalde uitspraak te suggereren, ik wel.) Het klinkt bijna obsceen zoals hij haar naam zegt. (dat kan de lezer makkelijker aannemen, zonder teruggeleid te worden naar de vorige zin)

Goede dialoog waarin twee stemmen te horen zijn die kloppen met het beeld dat je omschrijft. :thumbsup: Na haar laatste gedachte [Hij kent zijn eigen brandmerk niet] krijg ik een volledig beeld van hem: Een sexy schilder in overall. ;)

Dankjewel Marietje. Dat is inderdaad het beeld dat ik over wilde brengen :-)

Goede dialoog waarbij ik meteen beeld krijg van de personages. En het is niet zo zwart/wit als het lijkt, blijkt op het einde. Helder geschreven. :)

Dankjewel voor je mooie commentaar, Resa.

heldere personages en dan toch nog een beetje een verrassing op het einde -leuk gedaan alleen bleef ik hangen op

"Mariëlle..le..le..le" Het klinkt bijna obsceen als hij haar naam zo zegt.

Door de nadruk "als hij het zo zegt" ging ik automatisch nog eens terug lezen, hoe zegt hij het dan. En vervolgens kreeg ik niets obsceens in 'le... le... le' zodat ik nog een paar keer "Mariëlle..le..le..le" ging lezen, in plaats van dat ik gewoon lekker verder las. suggestietje: "Mariëllllle" (al geef ik toe dat niet iedereen fan is van extra letters om een bepaalde uitspraak te suggereren, ik wel.) Het klinkt bijna obsceen zoals hij haar naam zegt. (dat kan de lezer makkelijker aannemen, zonder teruggeleid te worden naar de vorige zin)

Bedankt voor je reactie. Ik heb het haperende stukje ingekort tot "Het klinkt bijna obsceen." Ik denk dat meer uitleg niet nodig is en zo struikelt niemand meer (denk ik/hoop ik ;-) ).

Voor wie het leuk vindt om te weten. Ik heb, voordat ik de dialoog schreef, het navolgende opzetje gemaakt. Klas & klasse. Het donkerblauwe rokje schuift iets omhoog, wanneer ze gracieus op haar fiets stapt. Huidkleurige panty´s, rond welgevormde benen, glanzen in het zonlicht. Zacht neuriet ze een melodietje. Haar lange, slanke vingers tikken de maat op het stuur, terwijl ze nonchalant door de stad zweeft op haar glimmende e-bike. Rood zijn haar lippen en rood zijn haar nagels. Net zo rood als de kleur van het blazerjasje, dat met één knoop vast zit rond haar ranke taille. En net zo rood als het stoplicht waar ze voor moet stoppen. Ze remt en stapt voorzichtig af, om geen ladders in haar kousen te krijgen. Naast haar stopt, een tel later, een oud klasgenoot. Zijn gifgroene broodtrommel, met platte elastiekjes eromheen, is slordig onder de snelbinders geschoven. De blauwe, half versleten en deels openstaande overall, over zijn spijkerbroek en t-shirt heen aangetrokken, zit vol verfspatten. De wilde bos krullen op zijn hoofd, is net zo bruin als de roestplekken op het stuur van zijn stalen ros. Grote, grove handen, met rouwranden onder de nagels, trommelen ongedurig op de handgrepen van zijn stuur, waaraan een geopend blik verf hangt, die door zijn abrupte stilstaan, gevaarlijk heen en weer schommelt. Hij houdt het stil met zijn linkerhand, terwijl hij met zijn rechterhand een sigaret uit zijn borstzak peutert. De fiets bedwingt hij met zijn knieën. Dan ziet hij haar. " Eej, Mar. Alles kits achter de rits?" Ze trekt, nauwelijks merkbaar, haar linkerwenkbrauw omhoog, knikt even, kijkt dan, weer afstand nemend, naar het verkeerslicht. De ironische blik op zijn gezicht ontgaat haar. "Op school was je een stuk leuker. In de fietsenstalling. In het tussenuur. Weet je nog?" Hij maakt een smakkend geluid. Het licht springt op groen. Ze stapt haastig op de fiets en mompelt iets van "vioolles"en "laat", en haar wangen krijgen de kleur van haar jasje terwijl ze wegrijdt. Alsof ze het ooit zou kunnen vergeten. Daarvoor zat zijn brandmerk veel te diep in haar. "Mariële..le..le..le". Zijn stem achtervolgt haar.

Ik vind dit stukje heel beeldend en geeft de personages letterlijk en figuurlijk hun eigen kleur. Ik vond het heel leuk om te lezen.