Het eerste wat Jack zegt als hij de keuken binnenkomt, is: ‘Ik wil gelijk eten, want ik heb honger.’ ‘Je hoeft niet zo snauwerig te praten. Je moet trouwens nog even geduld hebben, tenzij je voor halfgaar gaat.’ ‘Het eten is dus nog niet klaar?’ ‘Doe een beetje rustig aan. Ga je eerst maar douchen en daarna de krant lezen.’ ‘Ik moet het eten dus uitstellen omdat jij weer niet op tijd klaar bent?’ ‘Ik weet toch niet hoe laat je elke dag thuiskomt?’ ‘Dan had je me moeten bellen.’ Met stampende passen verlaat hij de keuken. Els zucht. Het zal wel weer een gezellige maaltijd worden. Wat is Jack toch een dominante chagrijn. Als hij in de badkamer is, dekt zij de tafel. ‘Ben ik lang genoeg weggebleven? Ah, de tafel is in ieder geval al gedekt. Ik hoef toch niet eerst de krant nog te lezen, hè? Dat doe ik altijd na het eten.’ ‘Je kunt gaan zitten. Ik zet de schalen op tafel.’ Zo gauw Els de deksels eraf haalt, gaat Jack staan om te zien wat hem voorgeschoteld wordt. ‘Nou, nou, je hebt weer een geweldige maaltijd in elkaar geprutst. Wanneer leer je eens goed te koken?’ ‘Je bent toch dol op bloemkool?’ ‘Vandaag niet.’ Els bedenkt zich niet en gooit de schaal met bloemkool in zijn gezicht. Hij schreeuwt. Zij lacht.