#66 Naar huis

Tyler onderdrukt een zucht, opnieuw probeert hij zich op zijn boek te concentreren. ‘Ga je backpacken in Thailand?’ vraagt de uitgebluste vijftiger naast hem. Hij werpt een blik op zijn medepassagier, er hangt iets neerslachtigs om de man heen. ‘Nee, sir. Ik ga naar huis, naar Australië.’ ‘Zo zo, Australië.’ Met een vermoeid gebaar veegt hij zijn zakdoek over zijn voorhoofd. ‘Ik heb een overstap in Bangkok,’ en slaat een bladzijde om, in de hoop dat hij met rust gelaten wordt. ‘Je hebt een Engelse tongval.’ De man dept met een rood hoofd zijn nek. ’Ik ben grotendeels in Engeland opgegroeid.’ Zijn nieuwe thuisland is de afgelopen jaren een deel van hem geworden, ondanks de moeite om vriendschappen te sluiten. Vanwege zijn huidskleur hoort hij er niet echt bij. ‘Was je backpacken in Europa?’ Grijze ogen kijken hem nu wrevelig aan. ‘Het halve vliegtuig zit ermee vol.’ Zijn zakdoek verdwijnt in een broekzak. ‘Nee. Familiebezoek.’ Had hij maar zijn oortjes ingedaan. ‘Dus je ouders zijn naar Australië geëmigreerd?’ ‘Met mijn moeder. Mijn vader is Australiër.’ Hij slikt de opkomende irritatie weg, geen zin in nog meer vragen, waarbij hij moet uitleggen dat hij zijn vader niet kent. De iPhone zit in zijn jaszak. ‘Zo zo,’ zegt zijn buurman weer. ‘Weet jij misschien hoe dit verflikste ding werkt?’ Met de afstandsbediening zwaait hij voor zijn neus. ‘U bent Nederlander.’ Hij klapt zijn boek dicht, van lezen zou vast niets meer komen. ‘Inderdaad. Ik heb een vreselijk accent.’ ‘Dat valt wel mee. U bent ongeduldig.' ‘Je bent een opmerkzame jongeman.’ ‘Niet minder dan u, sir.’ Zijn mondhoeken krullen iets omhoog, terwijl hij de functies van het apparaat uitlegt. ‘Dankje.’ De man wrijft over zijn kin, hij besluit het er blijkbaar bij te laten. Tyler springt op, pakt zijn spullen uit het bagagevak, laat daarna zijn stoel iets achteroverzakken en omringd door muziek sluit hij zijn ogen. Over ruim dertig uur is hij eindelijk thuis. De oerkracht van het continent, zijn vadersdeel, stroomt door iedere cel van zijn lichaam. Een glimlach ligt op zijn lippen als hij wegdoezelt.