Wekelijkse schrijfopdracht #65 - Tijd

Hoi Anne, Uitstelgedrag. Ik vind je verhaal niet zo sterk als anders. Hoe dat komt? Door zinnen als: Buiten ziet het er mooi uit. Dat zijn van die inhoudsloze woorden die mijn fantasie niet prikkelen. Ook de je-vorm draagt er aan bij. Het maakt het wat afstandelijk en omdat ik niet meer studeer voel ik me minder aangesproken. Maar ja, wie ben ik om hier iets van te zeggen. Het is tenslotte ook een stukje smaak.

Ik vind je verhaal niet zo sterk als anders. Hoe dat komt?

Ik geloof dat ik een schrijfdip heb. Sowieso heb ik sinds een aantal weken niet meer zoveel plezier in de opdrachten als daarvoor. Ook ik vraag me af hoe dat komt. Ik heb het in de jij-vorm geschreven omdat ik wilde dat jullie het ook konden voelen. De jij-vorm vind ik daarin nog sterker dan de ik-vorm. Bedankt voor je reactie.

Anne, een prachtige invulling van de schrijfopdracht. Laten voelen dat het je deze keer moeite kost, dat je een wandeling naar buiten nodig hebt om je op te peppen. Alleen 'Buiten ziet het er mooi uit. Je wilt daarheen,' vind ik niet zo mooi geformuleerd. Maar de rest ziet er goed uit. Als je een schrijfdipje hebt, laat de wekelijkse schrijfopdracht dan even rusten. Voel het niet als een verplichting om telkens een bijdrage te moeten leveren en neem de vrijheid om niet altijd op andere stukjes te reageren. Daar ben je altijd heel trouw in geweest, maar dat kost allemaal tijd. Tijd die je misschien liever aan andere zaken besteedt. Je zit nu in het laatste jaar van het VWO. Aan het einde van deze rit moet je natuurlijk klaargestoomd zijn om met succes op examen te gaan. Dat brengt ook spanning met zich mee. Als je hier toch niet verstek wilt laten gaan, pik dan de krenten uit de pap, doe alleen die dingen waar je echt zin in hebt. Een trouwe medeschrijfster als jij willen we niet missen. Dus voorzichtig aan.

Hoi Anne, Ik sluit me graag aan bij Dos. Zorg ervoor dat je het leuk blijft vinden en dat het niet tegen gaat staan. Pik zoals Dos zegt de krenten uit de pap en doe mee als je zin hebt. Overigens was het aan je eerdere inzendingen niet te merken dat je die dip hebt.

@Anne O, wat vind ik jou dapper. Kiezen voor de moeilijke tweede persoon vraagt lef. Het is erg moeilijk omdat je zo inherent afstand creëert. Ik vind dat je het gevoel goed neerzet. De "worsteling" van de hp is voelbaar en dat is SHOW in optima forma. Dat "Buiten ziet het er mooi uit" lijkt op het eerste gezicht TELL, maar dat is het niet omdat het niets zegt over het weer zelf, maar laat zien hoe de gemoedstoestand van de hp is. Wat mij betreft is de w.o. goed geslaagd. Ik zou nog wel kijken naar uitleggerige bijzinnen (zoals de zodat-zinnen). Schrap die eens en beoordeel of het verhaal daarmee minder duidelijk is.

ik vind hem ook wel geslaagd; ik voel de worsteling ook (maar misschien ken ik hem gewoon te goed ;) )

Mooi stuk. Goede weergave van een gevoel dat we hier allemaal wel kennen.

Anne Borneman, Ik ben fan van de 2e persoon en je hebt het hier goed gedaan. De haven, de dijk, de paarden. Prachtig. Noot: Er wordt zelden in de 2e persoon geschreven. Een voorbeeld is de roman Bright Lights, Big City van Jay McInerney.

You did it, girl! :thumbsup: Zoals eerder geschreven creëert de tweede persoon afstand waardoor de lezer zich moeilijker in kan leven in de HP. M.i. werkt het goed als de HP iets meemaakt, of iemand is die de lezer snel herkent zodat de afstand wordt verkleind omdat er begrip is. Daarom werkt het in jouw verhaal goed hier op het schrijversforum. ;) [Je legt je hoofd op de bank zodat je ligt.] Dit beeld krijg ik niet scherp: hoe zit hij/zij dan op de bank? Goed gedaan! :nod:

@Anne? [Buiten ziet het er mooi uit. Je wilt daarheen ...] herken ik als geen ander. Deze zinnen deden een beroep op mijn gevoel. Je hoofd op een bank neerleggen om te gaan liggen, vind ik een beetje gek en Word wordt opgestart een leuk taalgrapje. Ik teken bezwaar aan tegen de betweterige.en dicterende reactie in # 1 en # 4.

Hoi Anne, Ik vind jouw tekst herkenbaar. Het is, als het autobiografisch is, precies goed genoeg. Mooi.

Ik heb ook een aantal weken pauze genomen, Anne. Daar is niets mis mee. Toch dapper dat je hebt meegedaan. Je legt je hoofd op de bank om zo gemakkelijk mogelijk te liggen. ... fris is buiten door de winterkou, zodat ... (slechts mijn idee) Ik begrijp het verhaal.

als jouw 'je' direkt de lezer aanspreekt, zo van stel je eens voor: Je hoofd voelt suf.. etc. vind ik het een prima tekstje en de overwinning van het dipje : Je zet je vingers aan de toetsen en je begint met typen. Nu zou je nog door kunnen gaan dat het een flow wordt of dat het volledig vastloopt. Beiden mogelijkheden kunnen een leuk vervolg aan dit verhaaltje geven. In schrijven kom je alles tegen, kun je geluk, verdriet en alle andere emoties en opvattingen tegenkomen, het hele leven dus ;-) De tweede persoon is een niet zo vaak gebruikte schrijfstijl, maar daarom soms wel verassend. Ik zat me net te bedenken, je kunt er ook in de jij-vorm (zoder specifiek de lezer aan te spreken een 'repeteer-verhaaltje van maken. Ik heb het een beetje korter en 'concreter' gemaakt: Je legt je suffe hoofd op de bank zodat je ligt. Langs de haven en over de dijk lopen de paarden. Daar zou je ook willen lopen. Het is weer winter, lekker fris buiten waar je goed wakker van zou worden. Er ligt rijp op het gras. Je sluit je ogen voor vijf seconden. Voor de derde keer lees je de opdracht, je laat de woorden op je inwerken. Vandaag wil je 'm maken, anders wordt het weer te laat. Morgen heb je sowieso geen tijd. Je start YouTube op en je mag van jezelf één video bekijken. Met een zucht sluit je de website af. Je start 'Word' , je bijt op je lip, je zet je vingers aan de toetsen en je begint met typen: Je legt je suffe hoofd op de bank zodat je ligt. Langs de haven en over de dijk lopen de paarden. Daar zou je ook willen lopen. Het is weer winter, lekker fris buiten waar je goed wakker van zou worden. Er ligt rijp op het gras. Je sluit je ogen voor vijf seconden. Voor de derde keer lees je de opdracht, je laat de woorden op je inwerken. Vandaag wil je 'm maken, anders wordt het weer te laat. Morgen heb je sowieso geen tijd. Je start YouTube op en je mag van jezelf één video bekijken. Met een zucht sluit je de website af. Je start 'Word' , je bijt op je lip, je zet je vingers aan de toetsen en je begint met typen: etc...

Anne, een prachtige invulling van de schrijfopdracht. Laten voelen dat het je deze keer moeite kost, dat je een wandeling naar buiten nodig hebt om je op te peppen. Alleen 'Buiten ziet het er mooi uit. Je wilt daarheen,' vind ik niet zo mooi geformuleerd. Maar de rest ziet er goed uit. Als je een schrijfdipje hebt, laat de wekelijkse schrijfopdracht dan even rusten. Voel het niet als een verplichting om telkens een bijdrage te moeten leveren en neem de vrijheid om niet altijd op andere stukjes te reageren. Daar ben je altijd heel trouw in geweest, maar dat kost allemaal tijd. Tijd die je misschien liever aan andere zaken besteedt. Je zit nu in het laatste jaar van het VWO. Aan het einde van deze rit moet je natuurlijk klaargestoomd zijn om met succes op examen te gaan. Dat brengt ook spanning met zich mee. Als je hier toch niet verstek wilt laten gaan, pik dan de krenten uit de pap, doe alleen die dingen waar je echt zin in hebt. Een trouwe medeschrijfster als jij willen we niet missen. Dus voorzichtig aan.

Bedankt voor je reactie, Dos :). Ik zit nu in 5 VWO dus het een na laatste jaar. Desondanks is ook dat jaar spannend. Bovendien ben ik bezig met mijn rijbewijs (waarvan ik de theorie over iets meer dan een week heb) en wil ik mijn manuscript eind september insturen. Factoren die daar misschien wel mee te maken hebben. Ik zal kijken wat ik ga doen wat betreft de wekelijkse schrijfopdracht, maar helemaal stoppen wordt hem sowieso niet :).

Overigens was het aan je eerdere inzendingen niet te merken dat je die dip hebt.

Ik vond van wel... Ik vond mijn inzendingen minder sterk, de verhaallijnen minder origineel. Het kan en moet dus ook beter. Hopelijk komt die flow weer snel ;).

O, wat vind ik jou dapper. Kiezen voor de moeilijke tweede persoon vraagt lef. Het is erg moeilijk omdat je zo inherent afstand creëert. Ik vind dat je het gevoel goed neerzet. De "worsteling" van de hp is voelbaar en dat is SHOW in optima forma. Dat "Buiten ziet het er mooi uit" lijkt op het eerste gezicht TELL, maar dat is het niet omdat het niets zegt over het weer zelf, maar laat zien hoe de gemoedstoestand van de hp is. Wat mij betreft is de w.o. goed geslaagd. Ik zou nog wel kijken naar uitleggerige bijzinnen (zoals de zodat-zinnen). Schrap die eens en beoordeel of het verhaal daarmee minder duidelijk is.

Ik ben enorm blij met jouw reactie. Onbewust heb ik de show dus goed gedaan ;). Ik zal kijken naar de zinnen. Bedankt voor je aardige woorden :thumbsup:.

ik vind hem ook wel geslaagd; ik voel de worsteling ook (maar misschien ken ik hem gewoon te goed ;) )

Dat is ook precies waarom ik hem in de jij-vorm geschreven heb, ik dacht dat er hier wel mensen waren die zich met dat gevoel konden identificeren ;). Bedankt voor je reactie.

Mooi stuk. Goede weergave van een gevoel dat we hier allemaal wel kennen.

Dankjewel Petra :).

Ik ben fan van de 2e persoon en je hebt het hier goed gedaan. De haven, de dijk, de paarden. Prachtig. Noot: Er wordt zelden in de 2e persoon geschreven. Een voorbeeld is de roman Bright Lights, Big City van Jay McInerney.

Inderdaad, het wordt weinig gedaan. Leuk dat je er een voorbeeld bij noemt, die ga ik eens googlen! Ik ben blij dat ik het hier goed heb gedaan en dat je het prachtig vindt :o.

You did it, girl! :thumbsup: Zoals eerder geschreven creëert de tweede persoon afstand waardoor de lezer zich moeilijker in kan leven in de HP. M.i. werkt het goed als de HP iets meemaakt, of iemand is die de lezer snel herkent zodat de afstand wordt verkleind omdat er begrip is. Daarom werkt het in jouw verhaal goed hier op het schrijversforum. ;) [Je legt je hoofd op de bank zodat je ligt.] Dit beeld krijg ik niet scherp: hoe zit hij/zij dan op de bank? Goed gedaan! :nod:

:o Dankjewel, Mary. Ik had al zo'n vermoeden dat er mensen zich konden herkennen in dit verhaal ;). Het was dom van mij om ervan uit te gaan hoe ik altijd op een bank zit zodat jullie dit helemaal helder hadden. Zoals de meeste pubers dat doen zit ik niet op een bank, maar leg ik mijn benen er ook op, het liefst gestrekt. Gevolg is dat je op de bank hangt. Wanneer je dat je hoofd op de bankleuning leg lig je al. Dat herken je toch wel van thuis? :D Bedankt voor je reactie.

[Buiten ziet het er mooi uit. Je wilt daarheen ...] herken ik als geen ander. Deze zinnen deden een beroep op mijn gevoel. Je hoofd op een bank neerleggen om te gaan liggen, vind ik een beetje gek en Word wordt opgestart een leuk taalgrapje. Ik teken bezwaar aan tegen de betweterige.en dicterende reactie in # 1 en # 4.

Dankjewel voor je reactie, Mili. Zie voor een uitgebreidere reactie op het zitgedeelte mijn antwoord op Marietje. Ik was onverwachts op dat taalgrapje gekomen en ik vond hem wel grappig :), leuk dat jij hem er weer uitpikt. Bezwaar aantekeningen mag altijd :nod: ;).

Ik vind jouw tekst herkenbaar. Het is, als het autobiografisch is, precies goed genoeg. Mooi.

Dankjewel, Annemieke :).

Ik heb ook een aantal weken pauze genomen, Anne. Daar is niets mis mee. Toch dapper dat je hebt meegedaan. Je legt je hoofd op de bank om zo gemakkelijk mogelijk te liggen. ... fris is buiten door de winterkou, zodat ... (slechts mijn idee) Ik begrijp het verhaal.

Bedankt voor je reactie en de kleine dingetjes die je even aanstipt. Ik zal kijken wat ik zal doen met de wekelijkse schrijfopdrachten. Ik voel me altijd schuldig als ik er eentje oversla ;). Fijn dat je het verhaal begrijpt.

als jouw 'je' direkt de lezer aanspreekt, zo van stel je eens voor: Je hoofd voelt suf.. etc. vind ik het een prima tekstje en de overwinning van het dipje : Je zet je vingers aan de toetsen en je begint met typen. Nu zou je nog door kunnen gaan dat het een flow wordt of dat het volledig vastloopt. Beiden mogelijkheden kunnen een leuk vervolg aan dit verhaaltje geven. In schrijven kom je alles tegen, kun je geluk, verdriet en alle andere emoties en opvattingen tegenkomen, het hele leven dus ;-) De tweede persoon is een niet zo vaak gebruikte schrijfstijl, maar daarom soms wel verassend. Ik zat me net te bedenken, je kunt er ook in de jij-vorm (zoder specifiek de lezer aan te spreken een 'repeteer-verhaaltje van maken. Ik heb het een beetje korter en 'concreter' gemaakt:

Mijn 'je' spreekt niet direct de lezer aan zo van stel je eens voor, maar deze zorgt ervoor dat de lezer het voelt. Of in elk geval, daar deed ik een poging toe. Ik wilde dat mijn gevoel jullie gevoel werd, omdat jullie deze struggle ook kennen. Ik vond het einde dat je begint met typen genoeg. Voor nu is deze struggle overwonnen, dat is genoeg om te weten in dit verhaal. Ik snap niet hoe je het verhaal anders wilt schrijven? Wat is er in het verhaal wat je een beetje aangepast hebt anders dan in de mijne? (behalve dat het korter is) Bedankt voor je uitgebreide reactie :thumbsup:.

Ik zei ook : als je 'je' etc. Ik wees op een mogelijkheid. Ik schrijf niet een zin als : Buiten ziet het er mooi uit. Ik gebruik niet twee keer opdracht. Ik wilde het een beetje krachtiger maken met wat meer showing dan telling, ook om wat te laten zien, had ongetwijfeld nog beter gekund, was wat schetsmatig, maar jij gaat uiteindelijk over je eigen tekst. Het is meer gewoon een reactie Ik vond het verder een leuke tekst en begrijpelijk. Succes ermee.

Hoi Anne, Ik lees de reacties bij je verhaal en merk dat de meeste je opdracht meer dan geslaagd vinden. Een goede opsteker. Gelukkig is de mening van één persoon (ik dus) niet de graadmeter voor het slagen van je verhaal.

Hoi Anne, Heel herkenbaar, een schrijfdipje. Ik word er ook regelmatig door geplaagd. Ik schreef er een tipartikel over 'de plotziekte' genaamd. Allerlei dingen geprobeerd om er vanaf te komen, uiteindelijk gaat het het beste over door los te laten en weer met plezier te schrijven. Voor mij werkt het om een tijdlang de lat weer wat minder hoog te leggen. Na een tijdje gaat hij vanzelf weer omhoog, maar heb ik mijn plezier ook terug. Dus schuiven met de verwachting van jezelf.

hallo Anne, na al die opbeurende reacties kun je bijna niet meer stoppen, ik zou het ook jammer vinden want je had altijd kritisch opbouwende commentaren. Bij mij heeft een aantal weken stoppen geholpen. Ik hoop van harte dat je het plezier weer terug vindt. Succes met je rijexamen

Gewoon loslaten dus en je hervindt het plezier vanzelf weer. Ben het eens met de lieve reacties hierboven. Iedereen heeft weleens een dip en daarom is je stukje zo herkenbaar. Ik heb ook een tijdje niets geplaatst omdat er niets uitkwam en deze opdracht heb ik net herschreven op aanraden van een aantal medeschrijvers. Succes met alles

Dag Anne, als ik het goed begrijp ben je nog erg jong. Je zit/ligt/hangt nog op de schoolbanken en je staat voor je rij-examen. Mijn complimenten dat je je al zo goed weert in onze SOL. Proficiat, en ik zag de dijk, de paarden en voelde je verlangen om buiten te zijn. Ik heb gezien en gevoeld, dus lijkt mij de opdracht geslaagd. Ga maar lekker door op je eigen tempo. Succes in alles. :o

Het is meer gewoon een reactie Ik vond het verder een leuke tekst en begrijpelijk. Succes ermee.

Ik ben blij dat je het wat beter hebt uitgelegd, want eerst vielen jouw veranderingen mij niet erg op ;), ik begrijp het nu beter. Jouw manier is inderdaad wat indringender. :thumbsup:

Ik lees de reacties bij je verhaal en merk dat de meeste je opdracht meer dan geslaagd vinden. Een goede opsteker. Gelukkig is de mening van één persoon (ik dus) niet de graadmeter voor het slagen van je verhaal.

Gelukkig verschillen de smaken ;).

Heel herkenbaar, een schrijfdipje. Ik word er ook regelmatig door geplaagd. Ik schreef er een tipartikel over 'de plotziekte' genaamd. Allerlei dingen geprobeerd om er vanaf te komen, uiteindelijk gaat het het beste over door los te laten en weer met plezier te schrijven. Voor mij werkt het om een tijdlang de lat weer wat minder hoog te leggen. Na een tijdje gaat hij vanzelf weer omhoog, maar heb ik mijn plezier ook terug. Dus schuiven met de verwachting van jezelf.

Ja, dat tipartikel had ik gelezen. Ik blijf meedoen aan de wekelijkse schrijfopdracht (of de opdracht moet wel heel stom zijn), maar ik ga wel wat minder reageren. Daar gaat ongelofelijk veel tijd in zitten. Bedankt voor je reactie :thumbsup:.

na al die opbeurende reacties kun je bijna niet meer stoppen, ik zou het ook jammer vinden want je had altijd kritisch opbouwende commentaren. Bij mij heeft een aantal weken stoppen geholpen. Ik hoop van harte dat je het plezier weer terug vindt. Succes met je rijexamen

Bedankt voor je lieve reactie :) (en ik wil ook niet stoppen want dan ga ik het veel te veel missen ;) ).

Gewoon loslaten dus en je hervindt het plezier vanzelf weer. Ben het eens met de lieve reacties hierboven. Iedereen heeft weleens een dip en daarom is je stukje zo herkenbaar. Ik heb ook een tijdje niets geplaatst omdat er niets uitkwam en deze opdracht heb ik net herschreven op aanraden van een aantal medeschrijvers. Succes met alles

Bedankt voor je reactie Resa :).

Dag Anne, als ik het goed begrijp ben je nog erg jong. Je zit/ligt/hangt nog op de schoolbanken en je staat voor je rij-examen. Mijn complimenten dat je je al zo goed weert in onze SOL. Proficiat, en ik zag de dijk, de paarden en voelde je verlangen om buiten te zijn. Ik heb gezien en gevoeld, dus lijkt mij de opdracht geslaagd. Ga maar lekker door op je eigen tempo. Succes in alles. :o

Bedankt voor je lieve reactie, Blavatski :o. Ik zal kijken hoe ik mijn tijd ga indelen, maar dat komt vast goed. Ik doe het immers al een jaar dus dan kom ik wel door dit dipje heen ;).

Hallo Anne Ik heb respect voor je. En ik heb ik weer wat geleerd. Ik had namelijk geen idee dat vanuit de tweede persoon ook een manier van schrijven is. Het leest apart. Alsof je boven iemand hangt en meekijkt. Heel anders dan vanuit de ik-vorm, wat jij al aangaf. Ik sluit me bij bovenstaande reacties aan. Ga lekker door in je eigen tempo.