‘Verdorie, Helma, het lukt me niet. Wat moet ik nou in hemelsnaam doen?’ ‘Wat je moet doen? Ga de kamer stofzuigen, of het gras maaien. Dan doe je tenminste iets nuttigs.’ ‘Dat bedoel ik niet, schat. Ik kom tijd te kort om mijn levenswerk af te maken.’ ‘Oh, bedoel je dat. Nou gewoon, Je moet tijd vrij maken. Je bent altijd met van alles bezig. Schrap eens wat van die activiteiten.’ ‘Ja, ja. Zeker minder gaan golfen? Ik pieker er niet over. En stoppen met dat half uurtje pianospelen per dag? Dat schiet ook niet op.’ ‘Dan puzzel je wat minder.’ ‘Dat is pure ontspanning tegen de stress en om mijn geest scherp te houden.’ ‘Kom nou een beetje. Je moet niet steeds vluchten in allerlei smoesjes. Je bent helemaal niet gestrest. Je moet gewoon doorpakken met het werk.’ ‘Dat is het juist. Ik weet niet hoe ik verder moet. Al twee weken zit ik helemaal vast. Elke keer als ik het controleer, vind ik het niet goed. Als ik het dan verbeter, uitprint en weer lees, vind ik het weer niet oké. En ik ben nog niet eens op de helft.’ ‘Eigen schuld. ’s Avonds zit je tijdens TV kijken altijd met je laptop op schoot om een opdracht uit te werken, of aan een wedstrijd mee te doen, of iets anders te bedenken voor op Internet. Stop daar dan eens mee.’ ‘Nee joh, dat vind ik juist zo leuk.’ ‘Dan weet ik het ook niet meer.’ ‘Nu je het zegt, ik weet het ineens. Ik zet ’s avonds de televisie uit.’ ‘Dat is een geweldig idee. Dan krijg ik eindelijk gelegenheid om eens goede boeken te lezen.’ ‘Alleen voor het nieuws, praatprogramma’s, of sport zet ik hem nog aan.’ ‘Nou, nou, dat schiet op, zeg.’