"Wanneer je iets graag wilt, moet je er gewoon tijd voor vrijmaken." Zoals je 's avonds voor het eten de krant van vandaag, je laptop, de stapel post, schoolboeken en de inhoud van je dochters XL beauty case opzijschuift, om plaats te maken voor pannen en borden. Gewoon. Gaat me dat lukken? Ik staar naar mijn tijdtafel, die vol ligt met activiteiten die zich slecht laten schuiven. Verkleefd in de dagelijkse routine. De ochtendwandeling met de honden, mijn dagelijkse portie beweging en frisse lucht. Ik trek en por, maar de wandeling is onwrikbaar. Het ontbijt, zorgvuldig samengesteld uit yoghurt, muesli, vers fruit en kruidenthee. De door mijn man gezette, sterke, schuimende cappuccino, waar we samen van genieten, terwijl we ons werk en de dingen van de dag doornemen. Ik duw, de koffie klotst, maar het ontbijt wijkt niet. M'n lees- en meditatie-uurtje, waarin de broodnodige spirituele basis voor de rest van de dag gelegd wordt. Daar kom ik niet aan. Wereldse bezigheden binnenshuis van reinigende aard. Ha, hier zit flink wat speling. In de moestuin werken. Zelfreiniging. Een uitgebalanceerde lunch bereiden. Afwassen. M'n dochter helpen met huiswerk. M'n dochter naar dansles rijden. Boodschappen doen. M'n dochter van dansles ophalen. Allemaal stroef schuivende blokken. En dan schieten hier en daar ook nog onverwachte zaken op, zoals vrienden die spontaan langskomen en kennissen die hulp nodig hebben. Onmogelijk weg te drukken. Ontelbare snippers social media, lukraak verspreid over de tafel, geven het geheel een rommelige aanblik. Een ingeving volgend, pak ik stoffer en blik en veeg de snippers op. Terstond ontstaat er ruimte. Met kracht en creativiteit duw ik wat blokken in en naar elkaar. Lege tijdvakken worden zichtbaar. Het lukt! Morgen maak ik tijd vrij. Morgen ga ik schrijven.