Wekelijkse schrijfopdracht #64 - Januari

Hoi Anne, Jouw onderwerpen zijn vaak zo volwassen. Klopte het dat jij zelf 16 of 17 jaar bent,want dat zie je aan jouw verhalen niet af. Wat goed. Je eerste fan heb je in ieder geval Klein taalzeurtje: opzoek moet zijn op zoek. Als je iets gaat opzoeken in een boek dan is het opzoek anders schrijf je het los.

Insgelijks. Ik ga even zitten huilen. Sterk verhaal. Bijna onvoorstelbaar (voor mij in ieder geval).

Jouw onderwerpen zijn vaak zo volwassen. Klopte het dat jij zelf 16 of 17 jaar bent,want dat zie je aan jouw verhalen niet af. Wat goed. Je eerste fan heb je in ieder geval Klein taalzeurtje: opzoek moet zijn op zoek. Als je iets gaat opzoeken in een boek dan is het opzoek anders schrijf je het los.

Dankjewel voor je lieve reactie :o. Ik begin al een heel fanbase achter me aan te krijgen :lol:. Het klopt dat ik 16 ben, nog drie maand, dan word ik 17. Bedankt voor je taalzeurtje, ik zal hem aanpassen!

Insgelijks. Ik ga even zitten huilen. Sterk verhaal. Bijna onvoorstelbaar (voor mij in ieder geval).

Gezellig samen janken ;). Bedankt voor je reactie.

Is het een sprookje? Het is een goed verhaal, dat wel. Gingen ze naar dezelfde kerk?

Ik zit toch wel met wat vragen. Heeft ze geen abortus gepleegd dan? Gaat ze dan nog wél naar de kerk? Dat vinden ze volgens mij aldaar ook niet erg goed, toch? En als ze zo streng gelovig was, hóe kwam dat kindje er dan überhaupt. Dat mag toch ook niet van de kerk? Ik ben misschien een erge pietlut, komt waarschijnlijk omdat op dit moment mijn eigen manuscript door de uitgever op een goudschaaltje wordt gewogen.

Hallo Anne Een mooi bedacht verhaal, met diepgang. Ze krijgt een koekje van eigen deeg. Triest voor haar, maar ze is wel dapper, ik ga er vanuit dat ze het kindje gehouden heeft, vanwege de afgelaste bruiloft.

Is het een sprookje? Het is een goed verhaal, dat wel. Gingen ze naar dezelfde kerk?

Nee, het is geen sprookje. Op Wikipedia zocht ik de kenmerken op van een sprookje en volgens mij voldoet heet aan geen enkele. Dus ging ik de uitdaging aan van een heel verhaal in 150 woorden, wat ik al moeilijk genoeg vond. Ja, ze gingen naar dezelfde kerk.

Ik zit toch wel met wat vragen. Heeft ze geen abortus gepleegd dan? Gaat ze dan nog wél naar de kerk? Dat vinden ze volgens mij aldaar ook niet erg goed, toch? En als ze zo streng gelovig was, hóe kwam dat kindje er dan überhaupt. Dat mag toch ook niet van de kerk? Ik ben misschien een erge pietlut, komt waarschijnlijk omdat op dit moment mijn eigen manuscript door de uitgever op een goudschaaltje wordt gewogen.

Natuurlijk mag je een pietlut zijn. Ik beantwoord je vragen graag. Ze heeft wel abortus gepleegd, daarom huilde ze. Ze gaat nog wel naar de kerk. Niemand weet ervan, het was nog een prille zwangerschap en hij zal het al niet vertellen omdat hij niet wil dat zijn goede naam wordt aangetast. Dat je naar een strenge kerk gaat en voor de buitenwereld alles volgens de regeltjes doet, hoeft niet te betekenen dat je dat ook achter gesloten deuren zo doet... Bedankt voor je reactie :).

Een mooi bedacht verhaal, met diepgang. Ze krijgt een koekje van eigen deeg. Triest voor haar, maar ze is wel dapper, ik ga er vanuit dat ze het kindje gehouden heeft, vanwege de afgelaste bruiloft.

Helaas, dat was ook een mooie invulling geweest, maar het is niet wat ik in gedachten had, maar vul het vooral zelf in! :thumbsup: Bedankt voor je reactie.

Hier mijn reactie. In de kern een leuk bedacht 'verhaal', nu nog van de verslaggeving van een gebeurtenis meer een verhaal maken... daarvoor hier mijn aanwijzing, maar je doet er maar mee wat je wilt... Elke zondag ging ze vroom naar de kerk, als actief lid. Ze liep mee in vele demonstraties tegen het homohuwelijk en tegen abortus. Ze had een vriend. Ze woonden niet samen, maar ze wilden in januari trouwen en bij elkaar intrekken. Ze had de de perfecte jurk al gevonden. Op een dag knelde deze echter. Na een paar minuten van verstijving legde ze voorzichtig haar handen op haar buik. [ Nu komt de strijd, hoe gaat ze het hem vertellen, zal hij haar nog willen: laat iets van die strijd zien] Hij wilde het niet. Hij drong aan op een abortus. [ wat is haar reactie daarop laat daar iets van zien] Laat hem iets zeggen, waarop zij gaat huilen bijvoorbeeld. Laat iets zien! Nu lijkt het een soort verslaggeving van een gebeurtenis. Geef een soort antwoord op de vraag hoe zij verandert is door het gebeuren, als einde, dan krijg je meer een verhaal, dan een verslag...

Hier mijn reactie. In de kern een leuk bedacht 'verhaal', nu nog van de verslaggeving van een gebeurtenis meer een verhaal maken... daarvoor hier mijn aanwijzing, maar je doet er maar mee wat je wilt... Elke zondag ging ze vroom naar de kerk, als actief lid. Ze liep mee in vele demonstraties tegen het homohuwelijk en tegen abortus. Ze had een vriend. Ze woonden niet samen, maar ze wilden in januari trouwen en bij elkaar intrekken. Ze had de de perfecte jurk al gevonden. Op een dag knelde deze echter. Na een paar minuten van verstijving legde ze voorzichtig haar handen op haar buik. [ Nu komt de strijd, hoe gaat ze het hem vertellen, zal hij haar nog willen: laat iets van die strijd zien] Hij wilde het niet. Hij drong aan op een abortus. [ wat is haar reactie daarop laat daar iets van zien] Laat hem iets zeggen, waarop zij gaat huilen bijvoorbeeld. Laat iets zien! Nu lijkt het een soort verslaggeving van een gebeurtenis. Geef een soort antwoord op de vraag hoe zij verandert is door het gebeuren, als einde, dan krijg je meer een verhaal, dan een verslag...

Ik vind dat het juist door de korte zinnen een verhaal wordt. Bovendien had ik maar 150 woorden tot mijn beschikken, dus veel meer uitwerken kon niet. Haar reactie op de abortus is te lezen in de zin: 'Ze huilde.' Voor mij zegt die zin meer dan dat er alleen maar tranen rollen over haar gezicht. In mijn ogen zegt die zin dat ze geen keuze had, dat ze het kindje weg moest halen en dat ze dat verschrikkelijk vond. Bovendien kan de lezer nu zelf meer invullen, zoals je hierboven misschien ziet gebeuren. Dat vind ik altijd leuk als dat gebeurt. Ik wil niet altijd alles voorkauwen. Met meer woorden had ik het meer kunnen uitwerken. Nu heb ik deze vorm gekozen. ;)

maar ... als ze wel die abortus gepleegd heeft, waarom is er dan geen bruiloft? of ... als er toch geen bruiloft meer komt, waarom dan toch die abortus? Ik vind trouwens ook juist de korte verslaggerige-zinnetjes dit tot een sterk verhaal maken. "Ze huilde. De sneeuw viel, maar er was geen bruiloft." is wat mij betreft bijna een verhaal an sich. Mooi. Ik was bang dat je het in je omgeving meegemaakt had, zo werkte de manier van schrijven om het verhaal echt te maken.

maar ... als ze wel die abortus gepleegd heeft, waarom is er dan geen bruiloft? of ... als er toch geen bruiloft meer komt, waarom dan toch die abortus? Ik vind trouwens ook juist de korte verslaggerige-zinnetjes dit tot een sterk verhaal maken. "Ze huilde. De sneeuw viel, maar er was geen bruiloft." is wat mij betreft bijna een verhaal an sich. Mooi. Ik was bang dat je het in je omgeving meegemaakt had, zo werkte de manier van schrijven om het verhaal echt te maken.

Ze werd gedwongen tot de abortus, dat liet haar inzien wie haar vriend eigenlijk echt was en dus wilde ze niet meer trouwen met hem. Hij wilde niet de vader zijn van het kind zonder getrouwd te zijn, maar zij wilde dus niet meer trouwen. Ik ben blij dat je dat vind :). Gelukkig heb ik het niet meegemaakt. Het lijkt me één van de moeilijkste beslissingen ooit om te maken. Hopelijk gaat me dat nooit gebeuren.

Drank en geloof maken meer kapot dan je lief is. Dat laatste zou je kunnen concluderen na het lezen van je goed geschreven verhaal. Toch heb ik twee puntjes van kritiek. ‘Ze wilden gaan trouwen en daarna bij elkaar intrekken.’ Dat bij elkaar intrekken klinkt een beetje raar. De een trekt bij de ander in, de ander blijft dus wonen waar hij of zij woont. Bij elkaar intrekken zou strikt genomen betekenen dat de een bij de ander en de ander bij de een intrekt, op twee verschillende adressen dus. Schrijf gewoon dat ze gaan samenwonen. Probleem opgelost. ‘De bladeren vielen inmiddels van de bomen, dus ging ze op zoek naar de perfecte jurk.’ In deze zin zijn de bladeren er de oorzaak van dat ze op zoek gaat naar een trouwjurk. Je bedoelt te zeggen dat de bladeren al van de bomen vallen, dus wordt het hoog tijd om op zoek te gaan naar een geschikte jurk. Als je het woordje ‘al’ invoegt is de oorzakelijke relatie tussen de bladeren en haar zoektocht opgeheven. De nadruk ligt dan op het tijdgebrek. Dus: De bladeren vielen al van de bomen, dus ging ze op zoek naar de perfecte jurk. (‘inmiddels’ mag er ook uit)

@Anne, het sprookje is al uit, we gaan naar de volgende opdracht, wil ik je even zeggen dat ik mij schaar achter de feedback van zowel @Thijs als @Dos.