Lang geleden- in de vorige eeuw- woonde er in Brabant een jonge vrouw, Noa. Ze had twee kleine kinderen en een man die al hun geld opsoupeerde. Dus besloot Noa naar de sociale academie te gaan. Het waren harde jaren, maar haar inzet werd gelijk beloond met een baan. Een mooier cadeau kon ze zich niet wensen. Ze klom steeds hoger op de maatschappelijke ladder. Iedereen zag haar graag en ze werd enorm gewaardeerd. Totdat er een nieuwe directeur kwam en er bezuinigd moest worden. Na twintig jaar werd haar werk ineens onbelangrijk. Noa verhuisde van de centrale plaats in het gebouw naar de bovenste verdieping. Ze werd vergeten, aan naar lot overgelaten en haar ontslag bleef niet uit. Gedreven ging ze op zoek naar nieuwe kansen. Ze hertrouwde, ging beeldhouwen, won een prijs met schrijven en ging een opleiding volgen. Morgen begint ze aan een nieuw avontuur. De toekomst ziet er weer veelbelovend uit.