Er was eens een ongehoorzame kabouter, Flip. Toen hij weer eens in de verboden gereedschapskist van fietsenmaker Jansen speelde, pakte iemand die kist op en liep er mee de werkplaats uit. Flip raakte in paniek en rende over de imbussleutels naar de rand van de kist. De kist schommelde hevig. Flip struikelde over de fles smeerolie en kon zich nog net vastklampen aan sleutel 13 om over het randje te kunnen kijken waar hij naar toe ging. Zonlicht. Gras. De wind blies hem terug tussen het gereedschap en met een plof landde de kist op de straatstenen. Flip hoorde eerder, dan dat hij zag waar hij was: een snorrend geluid kwam dichterbij. Hij kroop zo ver als hij kon onder de poetslap, maar zijn kabouterluchtje verried hem. Een behaarde poot hengelde boven zijn bibberende lijfje. “Scheer je weg!” bulderde de vertrouwde stem van meneer Jansen. Opgelucht keek Flip hem aan.