Op een koude winterdag in 1952 werd Jacoba geboren, met ogen zo zwart als de nacht. Blind werd ze geboren. Ze zou nooit de warmte van de moederschoot kunnen voelen, haar moeder overleed bij de geboorte. Haar vader hertrouwde een paar jaar later met een andere vrouw. De vrouw was gemeen en harteloos. Jij bent nutteloos geboren met jou kun je niets, was de standaardzin die ze vaak herhaalde. Op een dag hoorde Jacoba het verhaal van de veenheks. Gij met een puur hart zal een wens in vervulling zien gaan, met een vals hart keert gij niet terug! Jacoba besloot de veenheks op te zoeken en werd gevolgd door haar stiefmoeder. Ze voelde een hand op haar schouder en hoorde een krakerige stem; ‘Lieve meid, wat kan ik voor je doen.’ Die nacht kon Jacoba eindelijk zien en kon nog net zien hoe haar schoonmoeder door de veenheks werd meegenomen.