#63B Jantien en Kees

“Het gaat niet over cijfers, het gaat niet over geld! Het gaat om mensen!” “Om mensen? Maar dat betekent niet dat je gewoon alle regels aan je laars kunt lappen. Daar heb je je werknemers net zo goed mee. Wat gebeurt er als je failliet gaat, Kees? Wat gebeurt er dan met je mensen?” Ze ziet Kees stokken in zijn woede. Hij staat voor haar, langzaam in en uit ademend. De blik is er nog, maar ze weet dat hij die woede alleen maar speelt. Hij is wanhopig. “Het mag niet gebeuren,” zegt Kees op kalme toon. Hij kijkt haar diep in de ogen. “Jantien.” Hij loopt om haar heen. Ze voelt zijn handen op haar schouders. “Jij kunt het voorkomen,” zegt hij. Zijn handen masseren haar schouders. “En je hebt het eerder gedaan. Het is zo makkelijk.” Ze zucht. Zijn handen glijden over haar nek. Ze weet dat hij weet dat ze daarvan opgewonden raakt. “Je kan toch niet Elma, Harm en Katinka zomaar op straat laten zetten?” Zijn handen strelen haar nekvel. Haar huid tintelt onder zijn aanrakingen. “We doen er niemand kwaad mee. Er zijn geen slachtoffers.” Ze zucht nog een keer. “Verdomme Kees!” Ze slaat zijn handen weg. “Blijf van me af!” Ze draait zich om in haar stoel en kijkt hem aan. “Niemand kwaad mee? Het is fout, Kees! Het is boekhoudfraude wat je van me vraagt!” Ze staat op omdat ze ongemakkelijk zit. “En bovendien is het hartstikke hypocriet. De mensen interesseren je geen bal. Het gaat alleen maar om jou. Zoals altijd. Maar ik heb er genoeg van.” Bijna krijgt ze medelijden met hem, zoals hij daar staat. Bijna. “Als jij alles voor elkaar hebt, kun je dit soort scènes voorkomen. Maar met mij niet meer.” “Bedoel je dat…?” “Als je werkelijk denkt dat het makkelijk voor me is, ken je me maar slecht.” Ze merkt opeens dat haar blouse helemaal gedraaid om haar lichaam zit. Ze trekt hem recht, strijkt de vouwen recht en veegt even over de stof om eventueel vuil te verwijderen. “Dag, Kees.” Ze verlaat het kantoor. En hem. https://www.youtube.com/watch?v=jj_sfeogsN0