De deur valt in het slot, je kijkt niet eens meer op. Tenminste, zo stel ik het me voor nu ik hier ben en niet meer bij jou. Ik vouw mijn handen onder mijn nek op het hoofdkussen en kijk naar de wekkerradio. De vogels fluiten al en de bamboe windgong in de achtertuin tokkelt rustig. Ze slaapt op haar zij naar mij toe en ademt rustig door haar neus. Haar kleine jongen dribbelt de trap af, het is even stil, dan klinkt het gemurmel van een tekenfilm. Hij kwam gisteravond even bij ons liggen. De gele kraanwagen van Lego die ik hem gegeven heb, staat nog op het nachtkastje. De wieltjes hebben echte veringen en het poppetje dat er in zit heeft een helm op. Ik pak het wagentje en rol met de wieltjes over mijn arm. Het bed kraakt, ze draait zich op haar rug en slaat het dekbed van zich af. 'Hoi, goedemorgen.' Ik steun met mijn elleboog op het kussen en rij met de kraanwagen een rondje over haar buik. 'Hou op, het kriebelt.' Ik parkeer het wagentje tussen haar borsten. Ze rekt zich uit, het wagentje rolt omlaag en blijft met een achterwiel steken in haar navel. 'Rij nog eens een rondje.' Ik zou me schuldig moeten voelen. https://www.youtube.com/watch?v=XLmotzU_Wk4