#63 B - Meisjes

Meisjes zijn 't allermooist op aard, daar was hij van overtuigd. Hij kon die Raymond Van Het Groenewoud geen ongelijk geven. Die man wist waarover hij sprak. Als Tom 's nachts naast of op zijn lieve Rosita ligt, dan fantaseert hij over meisjes. Hij houdt van meisjes met warrig haar en schaafwonden op de knieën. Het zijn zulke meisjes die hij uitzoekt, die zonder gêne. Thuis moet hij al genoeg keer op keer bevestigen dat Rosita's gat niet te dik is in die broek. Of dat haar borsten heus nog niet tot over haar navel hangen. Hij krijgt er iets van, altijd zo onzeker die vrouwen. Zijn Rosita was erdoor veranderd van stoeipoes, hups, naar 'ouwe' doos. De laatste bel weerklinkt in de verte. Hij versnelt zijn pas en even later gluurt hij al kuierend door de tralies van de schoolhekken heen. Hij geniet ervan de meisjes te zien spelen met elkaar: lichte duwen, harde trekken, het eeuwige geplaag, de korte aanrakingen, de zachte huid. Ze geven hun altijd voluit, denkt hij, zonder schroom en onbevreesd. Zijn tong streelt vliegensvlug zijn lippen. De harde bobbel maakt aanstalten om een weg te boren langs zijn broekspriet. Hij slikt. Nu is niet het moment. Eerst zoeken, rustig, dan plannen, uitgebreid en daarna toeslaan, snel. Nadien hoeft hij enkel nog te genieten, honderduit, voluit, zonder nadenken, tot zijn knieën zelf onder de schaafwonden zitten.