Opdracht #63A Jansen

Ze hadden elkaar gedag gezegd, gekust op de wang, soms een, meestal twee en een enkele keer drie maal. Aan de vergadertafel hadden ze plaatsgenomen, hun plek gezocht en een glaasje water ingeschonken. Het was warm in de lerarenkamer, geen raam stond open. Op de hoek was een stoel leeg. Er stond een glas zonder water op de tafel. 'Jansen is niet meer, ' had de directeur gezegd en iedereen wist dat al. Na de gay parade had Jansen zich ziek gemeld en in de wandelgangen waren er woeste verhalen verteld. Voor de zomervakantie had Jansen te kennen gegeven rust te willen hebben. Hij had niemand een prettige vakantie gewenst. Iedereen was gebeld in de tweede week. Jansen had zich opgehangen. Het was net voor de gay parade, toen Jansen tijdens een vergadering uit de kast kwam. Men had de handen geklapt en Jansen had zijn zestigplus wangetjes laten blozen. De meesten kenden hem al jaren als een bevlogen aardrijkskundeleraar, die in vuur en vlam geraakte bij het bespreken van het pleistoceen of het diluvium. 'De aarde kent vele, onbekende dieptes,' sprak hij enthousiast. Vervolgens opende hij zijn kast en legde met veel plezier aan zijn leerlingen uit, hoe de lagen der aarde waren samengesteld; chocolade plakken dienden als voorbeeld, van puur naar melk, soms met een hazelnootje ertussen maar dat was een uitzondering. Gretig namen de leerlingen de informatie tot zich en later, na de uitleg smulde iedereen van de chocolade die Jansen uitdeelde.' Goed voor jullie IQ ,' zei hij er steevast bij. Maar, Jansen was niet meer. Op de vergadertafel lagen stapels plakken chocola. 'Ter herinnering,' had de directeur gezegd. Maar niemand nam een stukje.