#62B- Fata Morgana
Fata Morgana
De rieten parasol steekt mooi af tegen de helblauwe lucht. Liggend legt ze het vast met haar telefoon. Ze draait zich loom op haar linkerzij en pakt de cocktail van het tafeltje naast haar ligstoel. Een windvlaag blaast het rietje opzij en ze hapt mis. Lachend neemt ze een flinke slok. De koele drank verzacht haar keel.
Van rechts klinkt gesnurk. Hun nachtvlucht bracht weinig slaap. Ze pakt het militaire handboek van Rick zijn borst en legt het naast zijn stoel. Twee weken lang alleen tijd voor elkaar voordat hij op oefening moet. Met een glimlach aait ze over zijn wang. Binnenkort voor de derde keer uitgezonden. Het afscheid nemen zal nooit wennen.
De wind trekt aan. Witte koppen verschijnen op de zee. Aan de hemel is geen wolkje te zien. Ze sluit haar ogen en laat de zon haar gezicht beschijnen. Op het ritme van de golven dommelt ze weg.
Geluid van een motorboot overweldigt het geruis van de zee. Ze leunt op een elleboog. Met haar andere hand boven haar ogen tuurt ze tegen de zon in. Een bootje komt snel richting het strand gevaren. Ze fronst haar wenkbrauwen. Op de witte boot in de blauwe zee staan twee mannen in het zwart gekleed. Een windvlaag bezorgt haar kippenvel. Geroezemoes op het strand neemt toe. Een rilling marcheert over haar rug. Ze staat op, loopt om haar stoel heen en hurkt bij haar strandtas.
Iemand gilt. Een knal. Geschreeuw.
Ze kijkt op. Rick tijgert naar haar toe. Zijn blik is vreemd voor haar. Hij drukt haar op de grond.
‘Maak je klein.’ Zijn stem is dwingend.
Het geknal herhaalt zich. Doodskreten zijn hoorbaar. Ze duikt in elkaar en knijpt haar ogen stijfdicht. Rick trekt de ligstoel over haar heen. Ze bedekt haar oren met haar handen. Het wordt zwart en doodstil. Kou bevestigt zijn afwezigheid.
Seconden worden minuten en minuten worden uren. De veilige plek in de kelder van het nabijgelegen hotel neemt haar angst niet weg. Ze belt naar Nederland, helpt en troost andere getroffenen. Hoop blijft. Ze haalt hun spullen op. Hij is niet op het strand.
Ze drinkt wat water maar krijgt geen hap door haar keel.
s' Nachts staart ze voor zich uit. Het wachten heeft al haar energie opgezogen. Haar mobiel piept en geeft aan dat de batterij bijna leeg is.
Ze zucht diep.
Dan een onbekend nummer. Haar adem stokt. Met een trillende hand neemt ze op. Ze zwijgt.
Tranen volgen, als ze zijn stem herkent.
Hoi Marietje, De
Lid sinds
9 jaar 7 maandenRol
pim2000 schreef: Hoi
Lid sinds
10 jaar 11 maandenRol
Marietje, ja, een groot
Lid sinds
11 jaar 9 maandenRol
Hallo Marietje Mooi
Lid sinds
9 jaar 7 maandenRol
Ik kreeg kippenvel op het
Lid sinds
10 jaar 10 maandenRol
janpmeijers
Lid sinds
10 jaar 11 maandenRol
Meta Boonstra schreef: Hallo
Lid sinds
10 jaar 11 maandenRol
Anne Borneman schreef: Ik
Lid sinds
10 jaar 11 maandenRol
Mijn smileys laten het weer
Lid sinds
10 jaar 3 maandenRol
Lilithx schreef: Mijn smileys
Lid sinds
10 jaar 11 maandenRol
Dag Marietje, wat een pakkend
Lid sinds
16 jaar 6 maandenRol
Blavatski schreef: Dag
Lid sinds
10 jaar 11 maandenRol
Hoi Marietje, Met enige
Lid sinds
9 jaar 6 maandenRol
Marietje schreef: Meta
Lid sinds
9 jaar 7 maandenRol
Marietje, reactie op #6 Over
Lid sinds
11 jaar 9 maandenRol
Annemieke Brink schreef: Hoi
Lid sinds
10 jaar 11 maandenRol
Meta Boonstra
Lid sinds
10 jaar 11 maandenRol
janpmeijers
Lid sinds
10 jaar 11 maandenRol
Mooi verhaal, hoor. Ik kon
Lid sinds
9 jaar 4 maandenRol
Maartje Elshout schreef: Mooi
Lid sinds
10 jaar 11 maandenRol