Wekelijkse schrijfopdracht #62a - Schimmel - Herschrijf in #8

Ha Anne, En luguber verhaal. Er zit wel een stukje in wat ik minder vloeiend vond gaan: 'Het was een rare schimmel. Iets wat niet vaak voorkomt op deze aarde.' De verleden tijd, was, impliceert dat de dokter er iets voor heeft gegeven, wat me niet helemaal duidelijk is in het verhaal. Tevens komt het vrij vaak voor, maar zelfzaam bij "levende" mensen ;) Intrigerend stukje, in eerste instantie dacht ik dat de vrouw ging vertellen dat ze een zombie was, daarna dacht ik dat ze een geest was die haar moordenaar confronteerde. Het tweede stukje wat me opviel is de herhaling aan het einde van de schimmel. ‘Simon, die schimmels komen niet zomaar op mijn lichaam.’ Je zou deze herhaling kunnen laten vallen en refereren naar wat we al hebben gelezen. Met name de vaart is vrij kabbelend, alsof ze met een kopje thee dit bespreken. (Stinkt zo'n lijk in de kelder niet vreselijk?) Met plezier (en een beetje beeeergh) gelezen. :)

Getverderrie, dacht ik, maar ik heb er wel om moeten lachen. Komisch onwerkelijk. Heb je ooit de lucht opgesnoven van een lichaam in ontbinding? Die schijnt een uur tegen de wind in te stinken tot je er misselijk van wordt. Die geur kleeft aan je en verdrijf je niet met een reukje uit een flesje. Maar Lisa zal wel met poliepen overwoekerde reukorganen hebben. De laatste twee zinnen vind ik niet sterk. Passender had ik gevonden: ‘Goed dan. Ik neuk haar af en toe.’ ‘Oké, maar vanaf nu, zand erover. Beloofd?’ Want Lisa is wel heel erg vergevensgezind en figuren die een lijk in de kelder koesteren, spreken niet van ‘gemeenschap hebben. Als je een vies verhaaltje vertelt, moet je de woordkeus aanpassen. Nog enkele puntjes. ‘Eigenlijk komt het alleen voor op lijken’ zou ik veranderen in ‘Eigenlijk komt het voor op dóde mensen’. komma tussen ‘Hoe bedoel’ en ‘je ik heb haar gezien?’ Omdat er een deel in mij was die dacht dat jij een geloofwaardige verklaring kon geven.’, zou ik in de tegenwoordige tijd schrijven. Het ene moment ligt het lijk in het huis van Lisa en later in het huis van Simon. Maar vooral heb ik het met plezier gelezen.

Ik heb je verhaal ook met 'plezier' gelezen, maar tijdens het lezen deinsde ik ook achteruit met in mijn hoofd "het zal toch niet?" Wat ik miste zijn de emoties bij beide personages. Ik had wel paniek willen voelen bij Simon of verdriet en woede (onderhuids) bij de vrouw. Iets dergelijks. Ik vond het daardoor niet geloofwaardig hoe ongeloofwaardig zoiets ook kan lijken ;-). Vermakelijk en fantasierijk, maar ik ben niet overtuigd.

Dag Anne, De gewone keuvelende toon over dit toch wel extreme onderwerp is onderkoeld weergegeven. Net dat maakt het zo onwerkelijk walgelijk. Ik weet niet wat ik ervan moet denken, maar het intrigeert wel. Los daarvan, is het wel weer een typische 'Borneman'.

Dag Anne, wat een griezelig verhaal. Hoe kom je erop. Ik vind wel dat de dialogen soepel geschreven zijn, maar de inhoud ervan.....BBBBRRRR :puke:

Anne Borneman, En goed geschreven luguber verhaal. (de laatste zin vind ik niet zo, suggestie: Het braken van Lisa verstoort de stilte.)

De verleden tijd, was, impliceert dat de dokter er iets voor heeft gegeven, wat me niet helemaal duidelijk is in het verhaal. Tevens komt het vrij vaak voor, maar zelfzaam bij "levende" mensen Het tweede stukje wat me opviel is de herhaling aan het einde van de schimmel. ‘Simon, die schimmels komen niet zomaar op mijn lichaam.’ Je zou deze herhaling kunnen laten vallen en refereren naar wat we al hebben gelezen. Met name de vaart is vrij kabbelend, alsof ze met een kopje thee dit bespreken. (Stinkt zo'n lijk in de kelder niet vreselijk?)

Je hebt gelijk dat het in de tegenwoordige tijd sterker is. Ik had de vaart niet kabbelend bedoeld. Ik zal straks hem opnieuw schrijven en labels toevoegen. Misschien dat het dan anders wordt. Of het stinkt? Vast.

Maar Lisa zal wel met poliepen overwoekerde reukorganen hebben. De laatste twee zinnen vind ik niet sterk. Passender had ik gevonden: ‘Goed dan. Ik neuk haar af en toe.’ ‘Oké, maar vanaf nu, zand erover. Beloofd?’ Want Lisa is wel heel erg vergevensgezind en figuren die een lijk in de kelder koesteren, spreken niet van ‘gemeenschap hebben. Als je een vies verhaaltje vertelt, moet je de woordkeus aanpassen.

Ik weet ook niet hoe dat zit. (Ik heb dit verhaal ook maar gehoord) Ik snap dat je het zo sterker vindt. Ik had alleen twee jonge, rijke mensen voor me. Van die mensen die er alles aan doen om hun goede naam te behouden. Ik had gedacht dat zij in elke situatie nette taal praten. Hoewel wanneer je een lijk in je kelder hebt liggen je die nette taal misschien ook wel de deur uitgooit...

Ik heb je verhaal ook met 'plezier' gelezen, maar tijdens het lezen deinsde ik ook achteruit met in mijn hoofd "het zal toch niet?" Wat ik miste zijn de emoties bij beide personages. Ik had wel paniek willen voelen bij Simon of verdriet en woede (onderhuids) bij de vrouw. Iets dergelijks. Ik vond het daardoor niet geloofwaardig hoe ongeloofwaardig zoiets ook kan lijken ;-). Vermakelijk en fantasierijk, maar ik ben niet overtuigd.

Terwijl ik het schreef had ik emoties in mijn hoofd. Ik wilde opzettelijk geen labels toevoegen. Dit zal ik in de herschrijf wel gaan doen om te kijken hoeveel verschil het maakt.

De gewone keuvelende toon over dit toch wel extreme onderwerp is onderkoeld weergegeven. Net dat maakt het zo onwerkelijk walgelijk. Ik weet niet wat ik ervan moet denken, maar het intrigeert wel. Los daarvan, is het wel weer een typische 'Borneman'.

En zo zie je maar dat smaken verschillen ;). Ik ben blij dat je het walgelijk vond. Ik weet niet wat ik er van moet denken dat je juist dit een typische 'Borneman' noemt :p.

Dag Anne, wat een griezelig verhaal. Hoe kom je erop. Ik vind wel dat de dialogen soepel geschreven zijn, maar de inhoud ervan.....BBBBRRRR :puke:

Ik heb het eens gehoord op een verjaardag. Een vriendin van mij kwam ermee. Ze zeiden dat het echt gebeurd was. Of ik dat geloof weet ik niet. Hoe dan ook het is inderdaad walgelijk.

En goed geschreven luguber verhaal. (de laatste zin vind ik niet zo, suggestie: Het braken van Lisa verstoort de stilte.)

Dankjewel :). Ik ben blij dat je het goed geschreven vindt. Je pikt er precies die ene zin uit die maar niet goed wilde lopen. Bedankt dus voor de suggestie :thumbsup:.

‘Simon?’ ‘Ja schat?’ ‘Zullen we even gaan zitten?’ ‘Waarom?’ Hij trekt zijn wenkbrauwen op en gaat zitten. ‘Ik ben naar de dokter geweest, voor die plekjes op mijn huid.’ Ze loopt heen en weer voor Simon langs. ‘Wanneer is de uitslag?’ ‘Die heb ik te horen gekregen.’ ‘En?’ ‘Ik moet het met je ergens over hebben, Simon.’ ‘Zeg het maar.’ Ze staat stil en kijkt hem aan. Ze frunnikt aan haar verlovingsring. ‘Ik weet dat dit misschien gek klinkt en je kunt het me waarschijnlijk uitleggen. Ik kan niet geloven dat jij hier ook maar iets mee te maken hebt, namelijk.’ ‘Heb je een SOA? Denk je dat ik vreemd ga?’ ‘Nee, Simon, dat is het niet.’ ‘Dan zou ik het niet weten.’ Hij gaat staan en pakt haar handen vast. ‘Het is een rare schimmel. Iets wat niet vaak voorkomt op deze aarde. Eigenlijk komt het maar op een bepaalde plek voor. Liever gezegd, bij bepaalde mensen.’ ‘Kun je wat specifieker zijn?’ ‘Eigenlijk komt het alleen voor op dode mensen, Simon. Ik weet niet hoe ik eraan kom, ik kom niet in aanraking met lijken Ik heb nog nooit een lijk gezien, behalve op een enkele begrafenis dan, maar ik heb er in elk geval nog nooit één aangeraakt.’ Ze rukt zich los. Tranen stromen over haar wangen. ‘Lisa, meen je dit? Denk jij dat ik iets met een lijk te maken heb?’ ‘Ik moet het je vragen. Hoe kom ik er anders aan?’ ‘Je zegt het net zelf; je hebt nog nooit een lijk aangeraakt. Ik zou het ook niet weten.’ Ze haalt diep adem. ‘Ik heb haar gezien, Simon. In je kelder.’ ‘Hoe bedoel je, ik heb haar gezien?’ Zijn ogen flitsen over haar gezicht. ‘Het lijk, Simon, ik heb het lijk gezien. Ze heeft lang blond haar en een schotwond in haar voorhoofd. Haar oogleden zijn niet gesloten waardoor het lijkt alsof ze je aanstaart. Wat doet zij hier? In jouw huis? Wie ben jij?’ Met haar beide vuisten slaat ze Simon op zijn borst. Weer pakt hij haar handen vast. ‘Lisa, rustig. Ik zweer je, ik weet niks van dat lijk. Ik ga nu onmiddellijk kijken. Ik zal de politie bellen. Je had dat gisteren al moeten doen. Waarom heb je dat niet gedaan?’ Hij grist zijn mobiel van de salontafel en begint driftig te toetsen. ‘Omdat ik met je ga trouwen, Simon. Omdat er een deel in mij is die denkt dat jij een geloofwaardige verklaring kan geven.’ Ze pakt zijn mobiel af. ‘Ik wil een verklaring van je. Ik wil het niet in de kranten lezen, Simon. Wij zijn niet dat soort mensen.’ ‘Die geef ik je, ik weet niks van een lijk.’ Ze herpakt zichzelf, veegt de tranen van haar gezicht. ‘Hoe komt die schimmel dan op mijn lichaam?’ ‘Weet ik veel, ik heb die schimmel in elk geval niet. Hoe wil jij dat verklaren?’ ‘Ik weet dat jij het bent, Simon. Weet je nog die keer toen ik onverwachts voor je huis stond? Je kwam uit de kelder. Of vorige week, toen ik de wijn wilde pakken maar jij mij tegen hield? Jij bent daar geweest, Simon. En zij ligt daar al enige tijd. Luister, ik wil alleen dat jij eerlijk tegen mij bent.’ ‘Dat ben ik, schat.’ Ze gaat zitten en legt haar hoofd in haar handen. ‘Ik zal je niet veroordelen. Ik zal naar je luisteren. Ik beloof je er geen politie bij te halen. We zullen dit samen oplossen. Ik heb voor jou gekozen, Simon, op het moment dat ik ja tegen je voorstel zei.’ ‘Weet je zeker dat je dit wilt horen.’ ‘Absoluut.’ ‘Goed dan. Ze heet Jasmine. Ze ligt hier al een tijdje. Het was niet met opzet gebeurd.’ ‘Wat doe je met haar?’ Ze sluit haar ogen. ‘Hoe bedoel je wat doe ik met haar? Ze ligt alleen in die kelder.’ ‘Simon, die schimmels komen niet zomaar op mijn lichaam.’ ‘Goed dan. Ik heb gemeenschap met haar.’ Het braken van Lisa verstoort de stilte.

Het is inderdaad een luguber verhaal, dat was natuurlijk ook de bedoeling. En Lisa is net zo erg als ze het wil verdoezelen, dus ze passen prima bij elkaar ;) Ik vroeg me het af hoe je het wist van die schimmel, maar in je commentaar las ik dat je het verhaal van een vriendin hoorde. Er wonen maar vreemde mensen op deze planeet.

Door de emoties van Lisa kan ik meer met haar verbinden. :thumbsup:

Ik heb meteen jouw herschrijf gelezen en die leest lekker. :thumbsup: Een 'echte Borneman' is voor mij een verhaal waarvan de inhoud niet specifiek genoemd wordt maar subtiel wordt aangegeven. Echter op zo'n manier dat aan het einde de rillingen over de rug lopen omdat dan het gehele beeld tot me doordringt. Het is een ogenschijnlijk 'normaal' verhaal met een diepere laag. Hier ook een scene van een stel die een gesprek met elkaar hebben (= normaal/simpel) maar waar dat gesprek overgaat wordt subtiel duidelijk gemaakt en aan het einde blijf ik geschokt over de inhoud achter. De aandacht gaat dus in jouw verhalen niet specifiek naar de scene die je beschrijft maar meer naar de inhoud van de scene, waar het werkelijk over gaat. Misschien moet jij toch maar eens gaan nadenken waar jouw interesse voor lijken/ moorden toch vandaan komt? :p Dit heb jij dus weer goed gedaan! :nod:

Hoi Anne, Bizar verhaal, maar knap realistisch weergegeven. Dat lijkt me niet makkelijk met zo'n verhaal, je hebt het jezelf niet heel makkelijk gemaakt. Wat ik me alleen wel nog afvraag is hoe de schimmel op Lisa gekomen is, als zij werkelijk het lijkt niet heeft aangeraakt. Of loopt ze gewoon te liegen? }) Goed bedacht :thumbsup:

Er wonen maar vreemde mensen op deze planeet.

Daar heb je helemaal gelijk in! Bedankt voor je reactie :).

Door de emoties van Lisa kan ik meer met haar verbinden. :thumbsup:

Fijn, dankjewel!

Ik heb meteen jouw herschrijf gelezen en die leest lekker. :thumbsup:

Mooizo!

Een 'echte Borneman' is voor mij een verhaal waarvan de inhoud niet specifiek genoemd wordt maar subtiel wordt aangegeven. Echter op zo'n manier dat aan het einde de rillingen over de rug lopen omdat dan het gehele beeld tot me doordringt. Het is een ogenschijnlijk 'normaal' verhaal met een diepere laag. Hier ook een scene van een stel die een gesprek met elkaar hebben (= normaal/simpel) maar waar dat gesprek overgaat wordt subtiel duidelijk gemaakt en aan het einde blijf ik geschokt over de inhoud achter. De aandacht gaat dus in jouw verhalen niet specifiek naar de scene die je beschrijft maar meer naar de inhoud van de scene, waar het werkelijk over gaat.

:o :{} Dankjewel!

Misschien moet jij toch maar eens gaan nadenken waar jouw interesse voor lijken/ moorden toch vandaan komt? :p Dit heb jij dus weer goed gedaan! :nod:

Ik zal even naar de psycholoog :lol:. Dankjewel voor je lieve reactie!

Bizar verhaal, maar knap realistisch weergegeven. Dat lijkt me niet makkelijk met zo'n verhaal, je hebt het jezelf niet heel makkelijk gemaakt. Wat ik me alleen wel nog afvraag is hoe de schimmel op Lisa gekomen is, als zij werkelijk het lijkt niet heeft aangeraakt. Of loopt ze gewoon te liegen? }) Goed bedacht :thumbsup:

Nou aangezien haar vriend seks had met het lijk en LIsa seks had met haar vriend werden de schimmels zo overgedragen. Liegen deed ze niet. Bedankt voor je reactie.