#61 Opvliegend

Ik staar naar het lege digitale blad van een bekend tekstverwerkingsprogramma. Oké, we moeten een slapstick maken over een klungelige moordenaar. Een dikke bromvlieg landt op mijn hand. Ik schud hem van mijn hand af en kijk weer naar het scherm. De vorige keer was het iets met een notaris, maar voor ik het wist was de week al om en ook nu borrelen er geen ideeën op en dat irritante gezoem van dat insect maakt het er niet beter op. 'Nee, Siv,' spreek ik mezelf vermanend toe, 'Je hebt al weer weken niets van je laten horen. Je moet 'nu' een verhaal plaatsen.' De vlieg landt op mijn arm. 'Rot op, k*tvlieg!' en ik maai mijn koffie om. Vloekend sta ik op en ga met de beker naar de keuken en kom later weer terug met een nieuw bakje troost en een keukenrol. Terwijl ik het lichtbruine vloeistof van mijn tafel dep, denk ik terug aan een andere opdracht met een Griekse mythe. Ik had een opzetje gemaakt, maar weer nam het gewone leven me volledig in beslag en voor ik het wist was de week weer om, zucht. Ik ga weer zitten en kijk naar mijn scherm. Gezoem en getik trekt me weer weg van mijn werk. De vlieg botst constant tegen het raam op. Ik pak een oud tijdschrift en geef een ros op het glas. De vlieg doet waar hij goed in is, snel wegvliegen. Ik ga zitten en besluit tot tien te tellen. Bij zeven landt er iets op mijn wang. Ik geef een klap! AU! en die vlieg ontsnapt me weer en terwijl de woede van me afstoomt grijp ik mijn tijdschrift weer en volg de vlieg. Grrr, speciaal om mij te treiteren gaat hij net buiten mijn bereik op het plafond zitten. Zonder er bij na te denken grijp ik de door mij zelf in elkaar gezette in Zweden ontworpen stoel op wieltjes en klim er op en geef een mep. De vlieg ontsnapt, de stoel maakt een draai en... ik wordt wakker in een kamer met drie anderen, mijn arm en been in het gisp. Een bromvlieg landt op mijn grote blote teen, die uit het gisp steekt.