Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#60 de brief

30 juni 2015 - 22:18
wekelijkse opdracht #60: de brief Ik zit hier heerlijk in de tuin. Nu ja, terwijl ik dit schrijf, natuurlijk. Niet als jullie dit horen. Dan lig ik waarschijnlijk in een heel ander soort tuin. Gek idee is dat. Ik heb er een kopje koffie bij genomen en zo'n lekker taartje van Tonnie op de hoek. Bij het schrijven, dus. Hè, wat is dit lastig. Als ik eenmaal in die andere tuin lig, neem ik natuurlijk geen koffie meer. Geen taartjes meer van Tonnie. Die zal ik wel missen. Oh, nee. Als je dood bent, mis je niets. Jullie zullen Tonnies taartjes missen, die grote doos die ik altijd op mijn verjaardag had. Als je dood bent, ben je nooit meer jarig. Ik moest er eens rustig voor gaan zitten, heeft de notaris gezegd. Vandaar. Nu zit ik hier dus heel rustig, met mijn koffie en mijn taartje, maar dat maakt het nog niet makkelijk, hoor. Dat had ik hem ook wel gezegd, dat ik niet zo goed wist wat ik schrijven moest. Of hoe. Zo'n man studeert daar jaren voor, maar wat weet ik nu? En toen zei hij dus dat ik er gewoon maar eens rustig voor moest gaan zitten, dat het helemaal niet zo officieel hoefde ofzo, dat hij de zakelijke kant wel verder zou afhandelen. Maar wie kan er nou rustig schrijven terwijl hij zich het leven na zijn dood probeert voor te stellen? Niet leven na de dood, dan hè, daar geloof ik niet in, maar het leven, dat wil zeggen júllie leven, dat doorgaat na mijn dood. Ik vind het maar een gek idee. Ik kan me nog steeds niet voorstellen dat ik dood ben. Ik raak er maar van in de war. Dus jullie hebben mij als het goed is inmiddels begraven en zitten nu samen bij de notaris voor de officiele voordracht van mijn testament. Dat is echt een bizar idee. Jullie allemaal bij elkaar, zonder mij. Ik vraag me af wat jullie denken. Ik bedoel, ik ga er vanuit dat jullie verdrietig zijn dat ik dood ben, maar misschien gaat het wel echt zoals in de film en zitten jullie je nu allemaal te verkneukelen op wat je krijgen gaat. Maar jullie weten toch wat ik heb, dus dat slaat nergens op. Ik vraag me ook af wat jullie aanhebben. Dat klinkt vast ook gek. Maar het is nu zulk mooi weer, dat ik me jullie met blote armen en benen voorstel. En dat zal toch niet bij de notaris? Bij het voorlezen van mijn testament? Ik weet niet eens of het mooi weer is. Als jullie dit horen. Misschien is het wel winter. Misschien ben ik wel begraven in de sneeuw. Nu ja, terwijl het sneeuwt dan, hè, wel gewoon in de grond, natuurlijk. Moesten jullie na afloop je vingers warmen aan de koffie bij de cake. Ach, de koffie. Nu heb ik hem toch koud laten worden. Eerst maar eens mijn taartje. Misschien moet ik jullie van te voren vragen taartjes van Tonnie te regelen, in plaats van die begrafeniscake. Of misschien kan de notaris zoiets wel regelen. Ik zal het hem eens vragen. Ik moet hem toch nog eens vragen wat hij nou precies allemaal regelt. Zijn zakelijke kant. En wat ik dan nog precies moet doen. Mijn papier is nu immers vol, en ik heb er rustig voor gezeten, maar het voelt toch vreemd. Niet of ik het nu allemaal goed geregeld heb. Maar dat hoop ik wel. Ik wens jullie het beste. Zoals altijd.

Lid sinds

18 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
30 juni 2015 - 22:32
Mooie brief. Ze komt niet eens aan de zakelijke kant toe, dus hopelijk is alles wetteelijk goed afgedekt. Wij kunnen ons de anderen niet voorstellen in een wereld waar we er niet meer zijn, dat komt hier goed naar voren.

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
30 juni 2015 - 22:48
Leuke overdenking van iemand die keuvelt over de dood. (Ook al denk ik dat keuvelen niet het juiste woord is ervoor.) :) De referentie naar tonnie's gebak in het begin en eind is een mooi herhalend thema.

Lid sinds

13 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 juli 2015 - 1:22
Mooi, kunnen schrijven zoals iemand denken kan. Dat is menigeen niet gegeven. Nou ja, het denken sommigen misschien wel, maar het schrijven niet. Niet zoals schrijvenmaar het dan opschrijft, bedoel ik. En wat is je dan überhaupt gegeven? Je doet het toch maar mooi zelf. Zei ik mooi? Ja, mooi! :) :thumbsup:

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 juli 2015 - 9:15
Dank voor jullie reacties. @petra: fijn om als eerste reactie te zien dat mijn achterliggende idee overkomt; met zoveel onzekerheid en warrigheid in het hoofd van de hp is het lastig in te schatten in hoeverre het niet alleen maar een janboel wordt. @darkvalley (fascinerend duistere naam is dat toch ...): Keuvelen lijkt mij hier prima van toepassing, als weet ik niet of je officieel kunt keuvelen op papier. @elyse: maar zo'n reactie schrijven ... dat is dan weer alleen jou gegeven. en wat heerlijk dat jij mij die reactie wilde geven.

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 juli 2015 - 11:08
Mooie brief. De hp heeft zijn hersenspinsels op papier gezet van dat moment. Hij weet zelf niet wanneer het voorgelezen gaat worden en ook daar denk hij dan weer over na. Jammer dat hij dood is op het moment dat de brief wordt voorgelezen.

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 juli 2015 - 11:11
Hoi Schrijvenmaar, Ik kijk wekelijks uit naar jouw stukjes op het forum. Wat een talent heb jij om het alledaagse te veranderen in een fonkelend juweeltje. Jij moet wel een heel bijzonder persoon zijn, omdat je zo positief kunt denken en zo'n fijn wereldbeeld hebt. Eén spelfoutje: aanhebben is volgens mij aan hebben. (twee woorden)

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 juli 2015 - 11:52
schrijvenmaar, Je geeft de ietwat vreemde opdracht een mooie invulling, de briefschrijfster lijkt er zelf ook niet zo goed raad mee. :) Wat volgt is een heerlijke stream of consciousness

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 juli 2015 - 12:14
Ik vind het héél stijlvast geschreven. Je zet een echt typetje neer. In mijn hoofd is de hp een vrouw, maar dat wordt nergens gespecificeerd. Toch kan ik me haar zo inbeelden.

Lid sinds

13 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
1 juli 2015 - 12:43
Bij Janpee las ik dat je een beetje zinloos had zitten grommen en brommen om de schrijfopdracht van verleden week. Dit keer was het blijkbaar niet zo jouw ding. Nou, de weerstand die dat kennelijk bij jou heeft losgemaakt heb je uitstekend weten te projecteren op de nog te sterven dame. (Het is een vrouw, want mannen beuzelen niet over taartjes.) Zij teutelt maar over feitelijk onbelangrijke zaken waar de notaris ook niet veel aan heeft. Ik vermoed dat er ook niet zo veel te regelen valt. Als je dood bent, ben je wel degelijk nog jarig, alleen elk jaar iets minder. Je sterfdag verjaart nl. nog een aantal jaren. "Vandaag is het alweer vier jaar geleden dat mama is gestorven. Ze zou nu zesennegentig zijn. Ik heb wat van die vreselijke taartjes van Tonnies gekocht, voor bij de koffie. Zij was er dol op. Ik heb ook Bosserbollen, als jullie die liever hebben"

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 juli 2015 - 22:07
Dank voor jullie reacties! @Dos: beuzelen en teutelen; wat een heerlijke woorden - jij voelt mijn hp duidelijk helemaal aan. (En haar nabestaanden trouwens ook). (Mijn ergernis betrof trouwens de stupide formulering van de opdracht. Over de inhoud van de opdracht denk ik vrijwel elke week opnieuw: wat moet ik daaaaaaar nou weer mee?) @Pim: ... wat een bijzonder compliment. Ik zag het vanochtend stiekem wel al, maar was er even beduusd van. (Soms wat minder naar het nieuws kijken en wat meer naar kinderen helpt misschien wel je wereldbeeld fijner te maken.) Heb Van Dale even geraadpleegd hoe dat zit met aanhebben, en hij vindt het toch ook 1 woord. En nu door naar 61 ... hopelijk lukt het me deze week wat eerder/ beter/ meer forum-tijd vrij te maken.

Lid sinds

13 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 juli 2015 - 23:05
@ Dos: '(Het is een vrouw, want mannen beuzelen niet over taartjes.)' Ik moest onwillekeurig aan een fragment uit 'Leegte Lacht' van Tonnus Oosterhof denken: 'Mijn vriendeloze vriend komt langs het raam, knipt me een knoopoog, en daar is zijn tussen wipkin en puntneus genaaide grijns: 'Ik heb jou door kameraad. Maar trek je 't niet aan, ik ben je goedaardig gezind!' Ooit op school en kantoor getreiterd, bedruipt hij zichzelf nu. Met veertig kilometer omrijden voor beter gebak heeft hij geen problemen: 'Oók niet je dat, maar te vreten.' ;)

Viv

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 juli 2015 - 0:22
@Schrijvenmaar: Wat een sfeervolle tekst. En @Dos Wijnhof: hoewel je gelijk hebt dat geboorte- en sterfdagen nog lang herdacht worden, vind ik het toch een hele mooie zin: Als je dood bent, ben je nooit meer jarig.