‘Robert, is dat nou wel zo’n goed idee?’ ‘Herbert, ze willen ons hoofd op het gehaktblok hebben. Hebben we veel keuze?’ Herbert strijkt zijn stropdas recht en neemt een slok van de slechte kwaliteit koffie die ze hier hebben. ‘Ik bedoel, die eigen chauffeur heb ik gewoon nodig, voor al die uithoeken waar we worden verwacht. Eergisteren nog voor een congres diep in de Achterhoek. Ze verwachten toch niet dat we met het openbaar vervoer gaan?’ ‘Maak je geen zorgen. Ze hoeven niet alles te weten.’ ‘Hoe bedoel je?’ ‘Gewoon, zoals ik het zeg. We zetten gewoon de standaarddeclaraties op de website.’ Herbert glimlacht. ‘Aha, slim bedacht. En de extraatjes houden we voor onszelf?’ ‘Jij snapt me.’ ‘Heb je al met de persvoorlichters overlegd?’ ‘Is dat nodig dan? Besturen zij soms de boel hier?’ ‘Nee, net zo min als de studenten dat doen.’ Herbert lijkt tevreden, maar ik heb het idee dat er iets ontbreekt aan het plan. ‘Wat als Paul nou zijn mond voorbij praat?’ ‘Tegen wie?’ ‘Hij had toch wat met die promovendus?’ ‘Saskia?’ ‘Ja. Zij was ook actief bij de bezetting van het Maagdenhuis, en heeft genoeg connecties om ons kapot te maken.’ ‘Die bezetting ging absoluut te ver.’ ‘Deden wij vroeger ook niet dat soort dingen Herbert?’ Herbert zet zijn koffie even aan de kant. ‘Ja, maar wij hadden een reden om te protesteren. En we hielden het binnen de perken.’ ‘Misschien. Maar even over die Saskia…’ Herbert richt zijn blik op het plafond. Hij heeft zijn positie te danken aan zijn creatieve ideeën. Meestal ontstaan na een lange denkpauze. ‘Ik heb het,’ zegt hij na vijf minuten. ‘Nu al?’ ‘Ja, ik herinner me dat Paul me verteld had over Saskia. Hij had weer eens zijn mond voorbij gepraat. Ze heeft onderzoeksresultaten bedacht tijdens haar masterscriptie. Dus als zij haar mond opentrekt…’ ‘Doen wij hetzelfde?’ ‘Precies.’ Ik haal de schouders op. ‘Herbert, ik geef het niet graag toe, maar ik moet bekennen dat je slimmer bent dan ik.’ http://www.nu.nl/binnenland/4071744/uva-bestuur-v…