#58 eindelijk zijn

Ze waren nu al met me vergroeid, het voelde goed. Eindelijk werd ik vrijgelaten, uit een gouden kooi. Niet langer wilde ik achteruit kijken. Je in het verleden verliezen is al te gemakkelijk, het vergt moed om bij de werkelijkheid te blijven. Mijn vader is geen moedig man, was geen moedig man. Hij is veranderd… De wind kietelde onder mijn vleugels. Ik wilde de hele zee overzien, de weidsheid vatten, de nieuwe wereld omarmen. Ik steeg, vliegensvlug… Ik zag de deining, de einder was nog steeds niet in zicht. Mijn vader klapperde onverstoorbaar verder. Voor hem was er maar één weg, de weg vooruit. Ik wilde meer weten, alles weten. Het leven stond op het punt te beginnen. De tocht was van meer belang dan de bestemming. Ik wilde genieten, in gedachten de golven schilderen en het geluid van de meeuwen registeren. Ik voelde me machtig, een halfgod dicht bij de hemel. Ik wilde leven. Ik wilde voelen,eindelijk zíjn… Ik wilde eindelijk zijn…