Glimlachend en met mijn ogen gesloten ga ik steeds verder naar de warmte. Het is lang geleden dat ik de zon zo gevoeld heb. Ik zwaai de lucht onder mijn vleugels vandaan. Ik strek mijn lichaam uit en zweef. Zweet druppelt langs mijn rug. Het is stil om mij heen. Elke slag die ik doe begint me meer moeite te kosten. Ik hoor mijn naam en open mijn ogen. Een druppel zweet vliegt van mijn rug af naar beneden de kolkende zee in. Het hout knarst. Mijn rug wordt plots veel lichter. Ik begin meer te zweten. Nog steeds wordt mijn naam geroepen. Ik kijk en zie onder mij vader vliegen. Hij schreeuwt iets over de was, dat die aan het smelten is. Ik begin wat te dalen. Met alle kracht til ik mijn vleugels op voor een krachtige zwiep, ik gooi ze naar beneden en dan zijn ze los. De zee, de lucht dan weer de zee. Ze wisselen elkaar te snel af. Weer schreeuwt vader mijn naam. Ik begin harder te dalen. Dit is het dan, schiet er door mij heen. Ik spreid mijn armen om in ieder geval te stoppen met tollen, het wil niet baten. Ik weet niet meer waar ik ben of wanneer de klap van het water komt. Het enige wat overblijft is de stilte. (Helaas zal ik niet iedereen een reactie kunnen geven ivm de toetsweek, ik doe mijn best!)