Twee, drie… rénnen. Harder, harder kom op! Slaan met de vleugels, zoals vader het me geleerd heeft. Ja! Het lukt! Ik vlíeg!! Wooow, niet stoppen met fladderen nu. Eíndelijk mag ik met vader mee. Kláár met die lange dagen bij moeder, om te helpen met haar klusjes voor Minos. Vader heeft ingezien dat ik niet alleen onhandig ben. Maar soms ook slim. Vrij! Ik ben vrij! Samen met vader. En hier ga ik. Ik zal moeder missen, maar ze snapt het vast.’ Vluchten of sterven’, zei vader. O, wat voelt dit fijn. Vogels, bijen, libelles: ik snap ze. Vliegen is het allermooiste. Even bijsturen. Jeetje, wat zijn de vleugels zwaar. Naar rechts achter vader aan. Wat zei hij ook weer? ‘Niet te laag en niet te hoog’. Oké, dan hang ik hier prima. Klap klap glij. Klap klap glij. Wat veel eilanden. Zijn die allemaal van Minos? Klap klap glij. Oké, dit wordt saai. Krijg ‘t koud! Zal de zon eerlijk waar zo heet zijn als vader zegt? Klein beetje hoger kan vast geen kwaad. Paar klappen extra. Kom op! Wooow, daar ga ik! Jaaa, dit is lekker. Wat een heerlijkheid, zonlicht verwarmt mijn lichaam en verlicht mijn hart. Hemels. Wacht, wat is dit? Wat glijdt er langs mijn borst!? Hè, wat schreeuwt vader toch? ’Zákken’?! Het is was! De was die smelt. Oh néé! Veren vliegen. Zonder mij. Daedelus, Naucrates, alstublieft. Sta me bij! Au, mijn oren. Mama!!!