# 58 Zijn geliefde

58 Zijn geliefde Wat verheugde Icarus zich op de dag dat hij de lucht inging. Vol aandacht volgde hij alles was zijn vader deed. Met zijn neus stond hij er bovenop en hielp fanatiek mee met het bouwen van enorme vleugels. Zijn vader vond dat hij wel heel enthousiast bezig was en dat ze niet zoveel veren nodig hadden. Icarus zei niet wat zijn bedoeling van zijn werklust was. Hij dacht aan zijn geliefde en had met haar afgesproken dat zij vanaf een ander punt de lucht in zou gaan. Toen de vleugels klaar waren, ging hij 's nachts naar haar toe om ze af te leveren. Vandaag was de grote dag. Icarus kon zich amper bedwingen om het niet uit te schreeuwen van geluk. Zijn vader had hem ontelbare keren gewaarschuwd dat als hij te laag vloog en daardoor in de zee terechtkwam, de veren te zwaar werden en hij zou verdrinken. Te hoog vliegen zou betekenen dat de was door de hitte smolt. Icarus trok zich er niets van aan. Zijn vader zou versteld staan van zijn actie. Na ongeveer een uur ging Icarus hoger vliegen. Eindelijk onder de vleugels van zijn vader vandaan. Tot zijn genoegen zag hij dat zijn grote liefde een klein stukje boven en voor zich vloog. Zijn extra werk en timing hadden dus goed gewerkt. Alle waarschuwingen was hij vergeten. Met gespreide vleugels vloog hij zijn geliefde tegemoet. Met hun vleugels over elkaar heen versmolten ze samen door de hitte.