Nou, dat zal wat worden, die dingen zijn loodzwaar. Dat ik al deze strapatsen moet uithalen vanwege een koning die nota bene de zelfde naam heeft als de kat van onze schoonmaakster, waar ben ik in godsnaam mee bezig? Wacht, ho pa, niet zo snel, ik ben nog niet klaar! Ik sla ze toch uit, die krengen zijn niet te tillen, man. Oké, mogen de hemel een hekel aan me hebben en nog geen animo voor mijn aanwezigheid. Jeetje, ik vlieg! Whooaaah. Verdomd, het lukt nog ook. Ja pa, kijk nou maar naar je eigen geflapper, want volgens mij zit je rechtervleugel al los. Dat krijg je met die goedkope rommel van de markt, tjonge jonge. Ja, ik kijk uit. Kan ik het helpen dat ik dit veel beter kan dan jij; zoals alles eigenlijk. Zie je wel, ik kan veel hoger. Wat? Ik versta je niet. De zon? Denk je dat ik achterlijk ben, of zo. Ik heb die ploert elke dag vervloekt op die kale rots. Wat een leven. Het afvoerputje van de beschaving. Terug naar Athene, heerlijk. Daar gaan we, hoger, hoger. Wat nou, roekeloze inborst. Geen ingewanden, geen heerlijkheid. Zo is het leven.