Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#57 Ben was.

Ik schik de bloemen in een vaas, ik hoop dat ze wat langer blijven staan dit keer. Je wil toch waar voor je geld en de kwaliteit van deze bloemen is zo te zien uitmuntend. Ze zijn mooi, en dat maakt ze kwetsbaar. Ze staan hier gewoon niet veilig. Een bloem kan niets dan stralen en hopen op geluk. De vaas zet ik op de grond, ik kijk een moment naar de bloemen en denk aan jou. Ik wil graag wat van je vernemen maar dat zal wel niet gebeuren. Juist als ik weg wil lopen zie ik haar staan, vlak bij moeders graf. Ze is blond, heeft een paarse lange jas aan en een zwarte strik in het haar. Ze heeft me nog niet gezien. Omdat ik toch langs mijn moeder loop, blijf ik bij haar nog even wachten. Een goed excuus. Ze is mooi. Terwijl ik schuin achter haar kijk naar dat prachtige gezicht begint ze te praten, ik schrik ervan. Ik schrik van haar woorden die niet bedoeld zijn voor mijn oren. Ik schrik van mijn eigen vergetelheid. Ben, je ogen zijn nu dicht basta, finito laat gedachten betijen woorden verstijven draag mij met je mee in afwezige tijden geheel incognito

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een ontroerend moment van bezinning Anthony. 'Een bloem kan niets dan stralen en hopen op geluk' doet me denken aan de bloem van 'Le petit prince' (de kleine prins) van Antoine de Saint-Exupéry. Zo mooi... Ik snap in de zin 'Ik schrik van haar woorden die niet bedoeld zijn om ze mijn oren te laten horen' wel wat je bedoelt, maar ik zou '... die niet voor mijn oren bedoeld zijn' (of iets dergelijks) beter kunnen volgen (denk ik). (Klein dingetje: vlakbij in één woord kan in: 'ze staat vlakbij. (punt)' Maar: 'ze staat vlak bij mijn moeder' en '..., blijf ik vlak bij haar nog even wachten.' Dan in twee woorden.)

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Ja, mooi. Ik kan me de schrik goed voorstellen als je ineens (stiekem) zoiets intiems/gevoeligs hoort waar je geen deel van uit maakt. Zoals ik het begrijp staat hij op een begraafplaats, maar niet voor zijn moeders graf want daar wil/moet hij nog langs lopen? Dit snap ik ook niet helemaal: Ze is mooi. (hij kijkt naar de blondine) Terwijl ik schuin achter haar (achter de blondine?) kijk naar dat prachtige gezicht (van de blondine?) begint ze te praten.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi, Bij deze zin struikelde ik een beetje. - Je wil toch waar voor je geld al is de kwaliteit.... - ik verwacht dan dat de bloemen niet mooi zijn, maar dat zijn ze juist wel. - Omdat ik toch langs mijn moeder loop, blijf ik bij haar nog even wachten.- deze zin moest ik ook twee maal lezen en vind ik een beetje moeilijk. Nu ik hierboven lees dat het zich afspeelt op een begraafplaats kan ik het veel beter plaatsen. Ik had dat er echter zelf niet uitgehaald.

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ja, mooi. Ik kan me de schrik goed voorstellen als je ineens (stiekem) zoiets intiems/gevoeligs hoort waar je geen deel van uit maakt. Zoals ik het begrijp staat hij op een begraafplaats, maar niet voor zijn moeders graf want daar wil/moet hij nog langs lopen? Dit snap ik ook niet helemaal: Ze is mooi. (hij kijkt naar de blondine) Terwijl ik schuin achter haar (achter de blondine?) kijk naar dat prachtige gezicht (van de blondine?) begint ze te praten.
Door Marcus zijn reactie begrijp ik het allemaal al iets beter. Ik struikelde ook wel even over de zinnen, die angelieke aanhaalde.

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Bedankt voor jullie reactie. Als je niet weet dat het verhaaltje zich op een begraafplaats afspeelt is het inderdaad niet te begrijpen. In de grafrede begint de vrouw met de naam van haar man, Ben. Ik hoopte duidelijk te maken dat het om een begraafplaats gaat door de tittel van het stuk: Ben was. Wellicht wat ver gezocht. Verder worden er nog al eens mooie bloemen gestolen op begraafplaatsen. En de bloem is natuurlijk metafoor voor een vrouw, in dit geval zowel een overleden vrouw als een rouwende vrouw.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Persoonlijk vind ik het doodzonde ( Sorry voor de woordgrap maar het is echt serieus bedoeld! :o ) dat het me niet meteen duidelijk is waar het zich afspeelt. Dat maakt de grafrede zoveel emotioneler en herkenbaarder voor mij als lezer want iedereen kent dit verdriet. Dat raakt me. :thumbsup: Ik vraag mezelf ook af bij welk graf de HP staat voordat hij bij zijn moeder langsgaat. Dat de HP schrikt van zijn eigen vergetelheid kan ik niet plaatsen. De HP is immers daar ook omdat hij de doden niet is vergeten? Wat bedoel je precies ermee te zeggen? Het is intrigerend genoeg om erover na te denken waardoor het blijft hangen. Goed gedaan! Titelsuggestie? : Hier rust...

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Persoonlijk vind ik het doodzonde ( Sorry voor de woordgrap maar het is echt serieus bedoeld! :o ) dat het me niet meteen duidelijk is waar het zich afspeelt. Dat maakt de grafrede zoveel emotioneler en herkenbaarder voor mij als lezer want iedereen kent dit verdriet. Dat raakt me. :thumbsup: Ik vraag mezelf ook af bij welk graf de HP staat voordat hij bij zijn moeder langsgaat. Dat de HP schrikt van zijn eigen vergetelheid kan ik niet plaatsen. De HP is immers daar ook omdat hij de doden niet is vergeten? Wat bedoel je precies ermee te zeggen? Het is intrigerend genoeg om erover na te denken waardoor het blijft hangen. Goed gedaan! Titelsuggestie? : Hier rust...
Hoi Marietje, bedankt voor je reactie. Ik heb het inderdaad wat mysterieus gehouden, zoals dat hoort op begraafplaatsen. Ik heb wel een aantal hints gegeven: Ben was De bloemen Het zwarte lint in het blonde haar van de vrouw De grafrede van de blonde vrouw De Hp is op een bepaald moment wel één dode vergeten: zijn eigen vrouw. Hij heeft zojuist nieuwe bloemen op haar graf gezet als zijn aandacht wordt getrokken door de rouwende blonde vrouw. Zijn moeder is uiteraard ook morsdood.

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
. 'Een bloem kan niets dan stralen en hopen op geluk' doet me denken aan de bloem van 'Le petit prince' (de kleine prins) van Antoine de Saint-Exupéry. Zo mooi...
Hoi Elysevdr, ik ken dit boek niet maar wat ik er van lees is het wel een klassieker. Ik ga 'm bestellen, bedankt voor de tip.

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Ja, mooi. Ik kan me de schrik goed voorstellen als je ineens (stiekem) zoiets intiems/gevoeligs hoort waar je geen deel van uit maakt. Zoals ik het begrijp staat hij op een begraafplaats, maar niet voor zijn moeders graf want daar wil/moet hij nog langs lopen? Dit snap ik ook niet helemaal: Ze is mooi. (hij kijkt naar de blondine) Terwijl ik schuin achter haar (achter de blondine?) kijk naar dat prachtige gezicht (van de blondine?) begint ze te praten.
Hoi Marcus. Ik heb uiteraard niet staan luisteren naar wat mensen op een begraafplaats staan te vertellen, maar bij het passeren ving ik toch wat op en kreeg het gevoel snel te moeten doorlopen. Het vormde wel de inspiratie voor dit stukje wat voor de rest uit de duim gezogen is. Ik begrijp de verwarring over de moeder en de blonde vrouw. Ik pas het aan en dan is er ook geen onduidelijkheid meer over het 'plaats van delict'. Bedankt voor je reactie.

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Vreemd dat de scène zich voor mij wel meteen duidelijk op een begraafplaats afspeelde. :rolleyes: Ja, 'Le petit prince' is een juweeltje vol prachtige en subtiele levenslessen. Kan je het in het Frans lezen? Dat zou het mooist zijn!

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Vreemd dat de scène zich voor mij wel meteen duidelijk op een begraafplaats afspeelde. :rolleyes: Ja, 'Le petit prince' is een juweeltje vol prachtige en subtiele levenslessen. Kan je het in het Frans lezen? Dat zou het mooist zijn!
Hoi Elysevdr, vindt jij dat het benoemen van de locatie het verhaal ontkracht? Dat zou wel jammer zijn. Ik ben nu best wel even een twijfelkont. Frans gaat hem niet worden, nee. Ne pas faire attention à l'école :)

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Nee Anthony, ik denk dat het goed is zo. Ik had het persoonlijk niet nodig, maar het ontkracht je verhaal niet. (Pauvre petit prince! Ik vertrouw er maar op dat hij ook mooi Nederlands spreekt :))

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Een mooie wending. Ik zat in een huiskamer en dan blijkt opeens dat we op een kerkhof staan. Dat vind ik altijd leuk, wanneer ik een beetje voor de gek gehouden wordt. Het is een mooie, beetje filosofische scène.