Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wekelijkse schrijfopdracht #56 / De Grote Paljas

Ik had hem altijd een nogal verbaal gemankeerd type gevonden. Een stille drinker, zoals iedere kroeg die kent. Tot die avond dat iemand blijkbaar een gevoelige snaar bij hem beroerde en hij luidkeels van wal stak. 'Ik geloof in de Grote Paljas. Sommigen noemen hem de Hardvochtige. Ik was me al lang bewust van zijn aanwezigheid ergens in de schaduw. Maar hij openbaarde zich voor mij ten volle via de vrouw, geen maagd, die op dezelfde dag dat haar verteld werd dat haar grootste liefde na een lange weg leukemie had verslagen, de diagnose borstkanker kreeg. Hij liet ook haar eerst nog genezen, schonk hoop. Dat wel. Daarna sloeg hij genadeloos toe. Geheel in zijn stijl plantte hij uitzaaiingen in de hersenen. De prognose sprak over maanden. De Grote Paljas verkortte dat tot twee weken. Ondoorgrondelijk. Ik hoef niet op een berg te gaan zitten opdat zijn aanwezigheid zich doet voelen. Zijn wrange werken zie ik ook in dit laagland. Het laat zich voorstaan op zes dagen aankloten en nuanceert zijn almacht door te laten vermelden dat ook hij toch een dagje rust nodig had. De Grote Hypocriet, zijn tweede naam, wilde een menselijk trekje tonen. Opdat dat zweet op het aanschijn ook wat beter landt. Zijn trouwste volgelingen roemen hem met name, uiteraard in stilte, om die hypocrisie en leven die kerngedachte ten volle na. Wat gegeven wordt, wordt genomen. Alles heeft een prijs die ondoorgrondelijk wordt bepaald. Zo maar wat aankloten is uit den boze, ook al zijn we zijn evenbeeld. Hij schonk een spel en liet later regels bedenken. Ook dat is evolutie of voortschrijdend inzicht, zal hij gegrinnikt hebben. Hij laat ons voortstrompelen tot de eindstreep; tot het moment dat je denkt dat je de regels eindelijk begrijpt en je medespelers waardeert. Dan veegt hij je van het bord. Er schijnt een lichtje aan het eind van de tunnel te zijn. Ik zie een mot naar het kaarslicht vliegen, herken zijn hand, hoor zijn lach. Ik geloof in de Grote Paljas, maar ik moet hem niet.' Er viel een stilte. Ik maakte een cirkeltje in de lucht met mijn rechter wijsvinger. Henry knikte en begon te tappen.

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Woodie je beneemt mij alle woorden. Dit stukje ga ik volgens mij nog vaak herlezen. Zo sterk, zo vol emotie. Wauw! Driemaal wauw!

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Lilithx, Dank je. Ik hoop dat het herlezen je niet van je geloof afbrengt. Want eerlijk is eerlijk, ik benijd de mensen die oprecht geloven - in welk opperwezen dan ook - en daar kracht en hoop uit putten. (Uiteraard enkel als ze anderen niet proberen te overtuigen van de juistheid van hun geloof. Dat dan weer wel.)

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Lilithx, Dank je. Ik hoop dat het herlezen je niet van je geloof afbrengt. Want eerlijk is eerlijk, ik benijd de mensen die oprecht geloven - in welk opperwezen dan ook - en daar kracht en hoop uit putten. (Uiteraard enkel als ze anderen niet proberen te overtuigen van de juistheid van hun geloof. Dat dan weer wel.)
Dag Woodie Je kan me moeilijk van mijn geloof afbrengen als ik er nooit in geloofd heb. Wat niet wil zeggen dat ik me niet wil openstellen, maar eerst zien dan geloven :) Je kent dat wel... Ik benijd de gelovigen inderdaad ook. Zoals in mijn tekstje zal je zien dat ik geloof in de kracht van positieve energie en de beste versie van jezelf zijn. Niet echt een geloof, meer een standaard om naar te leven. Mijn eigen versie van geloof, van hoop eigenlijk. Want de meesten putten hoop uit hun geloof. Volg je mij nog een beetje?

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Dit stuk neemt me mee terug naar de tijd dat ik in Amsterdam in de kroeg werkte. Er was altijd iemand die zo van wal stak aan het einde van de avond. Welliswaar niet over de paljas ;) maar over van alles en nog wat. Met name het einde raakte me.
Er viel een stilte. Ik maakte een cirkeltje in de lucht met mijn rechter wijsvinger. Henry knikte en begon te tappen.
heel relativerend! Met plezier gelezen.

Lid sinds

11 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Woodpecker, Een heerlijke kroegpreek :) Terzijde: de witregels in de monoloog hadden wat mij betreft achterwege kunnen blijven dan wel opgevuld met een gedachte van de ik. Het eind is prachtig: Geen vocale reactie, maar in stilte bier besteld. :)

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Woodpecker Stille wateren hebben diepere gronden. De drinker is echt boos. Boos omdat die vrouw zoveel pech heeft met die afschuwelijke ziekte. Wat anderen al zeiden, vond ik het stukje dat de HP met een gebaar een biertje besteld erg sterk.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik snap nu dat hij een stille drinker is, want het leven is nou eenmaal KUT... Mooi geschreven en is juist voor deze mensen het geloof geen uitkomst. Eenzaamheid en ongeluk kun je beter delen met een groep die geloven want het geloof verzacht en verbind. Echter deze man koos voor de drank en is naast Paljas gaan geloven in de religie die Heineken heet.

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Tja, Dank je. Ik had me elders natuurlijk al wat warmgelopen voor een langer stukje over de Paljas :D

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag janp, Dank je. Je hebt volkomen gelijk wat betreft die witregels. Voor het opvullen met gedachten of reacties ontbreekt helaas de ruimte. Ik laat het zo staan. Kan iedereen zien hoe dat niet moet :)

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag pim2000, Dank je. Ik houd het op Brand Up. (Als eerbetoon aan Martin Rasker, de held in de vijf zwarte beertjes van J.J. de Lochte)

Lid sinds

15 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Woodpecker, na het lezen van dit verhaal, bleef ik even verstomd zitten, verbijsterd over het wrange van de inhoud. Mooi geschreven, hoor! En natuurlijk heeft "de stille drinker" gelijk! De Grote Paljas is hardvochtig en wreed. Ik vermoed dat achter ons bestaan, deze wereld met zijn hardstikke mooie kanten en verschrikkelijk gruwelijke kanten, heel iets anders verborgen gaat dan "de grote Paljas" die "het mensdom" heeft uitgevonden. Het menselijk brein is te begrensd om de grootsheid van de "Schepper(s)" te vatten.....Enfin, zo zie ik het. Volgens mij zijn de bijbelschrijvers etc. gefrusteerde, oude mannetjes geweest; ( ze gaan hard tekeer tegenover de vrouw als medeschepsel), die hun onvrede over het bestaan, en dus hun eigen boze hersenspinsels op papier hebben gezet. Weg met die kliek. Maar ja, "Paljas" is in onze genen gestampt hè? en dat al eeuwen lang! :mad:

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Blavatski, Dank je.
Het menselijk brein is te begrensd om de grootsheid van de "Schepper(s)" te vatten.....Enfin, zo zie ik het.
Zo zie ik dat dus ook. Als ik een mier nijver zie voortrazen, voel ik me nietig.
Volgens mij zijn de bijbelschrijvers etc. gefrusteerde, oude mannetjes geweest; ( ze gaan hard tekeer tegenover de vrouw als medeschepsel), die hun onvrede over het bestaan, en dus hun eigen boze hersenspinsels op papier hebben gezet.
Daar plaats ik dan weer mijn vraagtekens bij. Misschien waren de oorspronkelijke teksten wel respectvol. Hoe dan ook, mijn voorkeur gaat uit naar matriachale religies. Dat hele universum lijkt me iets dat een mooie godin ooit kermend heeft uitgeperst.

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
En je hebt gelijk, misschien was het in den beginne een mooi verhaal!
Ik vermoed van wel. Toen er nog vertellers waren, bij een kampvuur waar toevallig ontdekte vrolijk stemde brouwsels werden doorgegeven, van hand tot hand, deelde men wellicht nog de verwondering. Tot iemand het schrift ontdekte. Toen kwamen de regels en ging men opletten, en noteren, wie er afwijkend reageerde.

Lid sinds

12 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dit is een prachtig geschreven tekst. Het laat heel duidelijk de karakters zien van twee personages. Vooral het ik-personage weerspiegelt heel goed de huidige maatschappij. Iemand laten preken en dan rustig een pintje bestellen. Terwijl de andere man in mijn ogen misschien wel zijn vrouw verloren heeft. En dat is net het knappe vind ik. De tekst roept een aantal vragen op waarvan het antwoord niet persé gegeven moet worden zodat je zelf erover kan blijven nadenken.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Zo was ik net lekker aan het lezen belt er zo'religieuze mongool aan. "Denkt U dat er ooit een einde komt aan de pijn en het verdriet in de wereld?" "Nee, Je hebt de verkeerde persoon op het verkeerde tijdstip te pakken." "Wilt u er misschien iets over lezen?" "Wat denk je zelluf, koekwáus?" Ik hang de hoorn weer terug op de intercom.

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Dave83, Dank je. Ik weet niet of de 'ik-figuur' de huidige maatschappij weerspiegelt. Maar als jij dat zo leest, vind ik dat prima want die optie ligt open in zo'n korte tekst. Dat de tekst vragen oproept is dan ook waarschijnlijk niet eens mijn verdienste, maar een leuk bijkomend gevolg van de woordenlimiet.

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Olaf, Bij mij mogen ze rustig aanbellen. Ik bedank ze oprecht vriendelijk voor hun goede bedoelingen, maar deel ze mee dat ze hun energie beter elders kunnen besteden. Als ik in een doortrapte bui ben, lieg ik dat ze drie huizen verder een moeilijke periode achter de rug hebben en daar misschien wel ontvankelijker zijn voor het het spirituele :D

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
ROFLOL. Je hebt zojuist weer mijn dag goed gemaakt. Mijn commentaar komt later. Afgesproken?

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
De huidige maatschappij kan heel respectvol zijn, soms ook niet. Jouw 'ik-figuur' vind ik persoonlijk heel respectvol. En dan dat prachtige slotgebaar. De troost. Schraal of niet, het is op dat moment het enige en best mogelijke antwoord. Hier spreekt een prachtige tragiek. Schriftelijk deel ik de verwondering. :thumbsup:

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag elysevdr, Dank voor je reactie. Zonder verwondering geen schrijven, wat mij betreft. Maar verwondering, negatieve, kan ook de vorm van afgrijzen, afkeren en vervloeken aannemen voor gelovigen (denk ik). Dat is, voor mij, de kern van dit verhaal.