vijf haiku's die samen een verhaaltje vormen. Mooi gedaan, omdat ik het tussenliggende zelf kan invullen.

Dank je wel Pim voor t lezen en je reageren!

Dag CrystalMarga ik kan geen uitspraak doen over het haiku-gehalte wegens geen expertise. Het ontroert, is heel intiem, ook al speelt het begin zich af 'en plein public'. Geschreven vanuit een soort kwetsbaarheid naar mijn gevoel, met subtiel taalspel. Een hunkerend samenkomen. Heb het graag gelezen.

Dank je wel voor je reageren Marcker! De emotie die het bij je oproept klopt met mijn werkelijkheid... mooier compliment kan je me niet geven!

Beste Marga, Bij de eerste lezing was ik meteen onder de indruk. Bij jouw laatste haiku kreeg ik zelfs kippenvel. Jij kijkt naar een foto, dus kennelijk zijn jullie niet meer samen. Wat is er gebeurd tussen haiku 4 en 5? Is hij overleden? Heeft hij je verlaten? Nee, niet vertellen, dat de lezer dit zelf mag invullen, werkt ontzettend sterk. Ik dacht meteen het ergste en dat gaf mij de eerder genoemde kippenvel. Wat jij hebt geschreven vind ik een heel mooi voorbeeld van een haiku-reeks. Jij geeft zelf al een goede definitie van een haiku-reeks: "De haiku's kunnen afzonderlijk gelezen worden, maar samen vormen ze ook een geheel." Ik vind het heel mooie haiku-reeks. Het werkt door het contrast tussen het geluk dat je zo beeldend beschrijft in de eerste vier haiku's en dan dat staren naar een foto in jouw laatste haiku. Mag ik jouw haiku-reeks gebruiken voor op mijn website? Ik heb daar een uitgebreid onderdeel over de haiku en ik wil jouw haiku's graag gebruiken als voorbeeld van een moderne haiku-reeks. Over het haiku-gehalte kan ik wel iets zeggen. De gedichten zijn allemaal zintuiglijke beschrijvingen van wat je ziet, hoort, voelt (warme arm, huid op huid e.d.). Verder zijn de gedichten allemaal emotioneel geladen, zonder dat je de emotie expliciet benoemt. De lezer leidt zelf de emotie af uit de zintuiglijke beschrijving. Dat maken het goede haiku's. Over het onderwerp (een relatie) het volgende: In de meeste klassieke Japanse haiku's is de natuur het onderwerp en komt de mens bijna niet voor, of alleen op de achtergrond. Toch zijn er genoeg voorbeelden van klassieke Japanse haiku's waar de mens wel het hoofdonderwerp is. Neem bijvoorbeeld de volgende haiku van de populaire haiku-meester Issa: Nieuwjaarsgeschenken: Ook de baby op de arm steekt zijn armpjes uit. In moderne haiku's is de mens vaker het hoofdonderwerp. Dus om een relatie als onderwerp van je haiku te kiezen, is geen enkel probleem. Ik ben dus zeer positief over jouw haiku-reeks, maar toch ik heb nog een paar kleine opmerkingen: - Het gebruik van hoofdletters en komma's klopt allemaal, maar je gebruikt nergens een punt. Waarom is dat? - In zowel jouw vierde als jouw laatste haiku gebruik je het woord 'zacht' op een plek die ik niet helemaal begrijp. Kan je mij uitleggen waarom je op die plekken het woord 'zacht' gebruikt?

Dank je wel Robin! Je geeft me een waardevol compliment! Ik ga inderdaad niet vertellen hoe de werkelijkheid, waarop deze haiku,s zijn gebaseerd, is. Ik heb ze geschreven terwijl ik de woorden voelde en "proefde", bijzonder dat het gevoel gecommuniceerd is naar je. Heerlijk om te lezen! Dit zijn de eerste haiku,s die ik geschreven heb met behulp van de info die jij gaf over hoe een haiku hoort te zijn. Compliment dus voor je uitleg! Ik voel me vereerd dat je ze wilt plaatsen op je website. Dat mag je doen mits je mijn naam als bronvermelding erbij zet en me een link stuurt van je website. Ik ben benieuwd naar wat je daar schrijft. Ik hoop nog meer van je te leren! Het contrast heb ik bewust gezocht nadat ik de eerste vier Haiku,s geschreven heb. Als reeks vroeg het om een bepaalde spanning. Bijzonder dat je dat opgemerkt hebt! Ik heb inderdaad niet de emotie benoemt, je schreef daar duidelijke instructie over. Ik heb vaker gemerkt dat dat mooi werkt in een verhaal, er blijft ruimte voor het eigen voelen van de lezer. De Haiku van Issa vind ik indrukwekkend, heb er regelmatig over nagedacht. Een kunstwerk binnen de beperking die een Haiku vraagt. De kracht zit hem in de beperking. Je vraag waarom ik geen punt gebruik doet me glimlachen. Het is eerlijk gezegd onbewust gedaan zoals ik vaker doe bij een gedicht met een vrije vorm. Vaak schrijf ik zinnen die op een volgende regel doorgelezen kunnen worden maar ook op zich staan als aparte zin. Blijkbaar heb ik dat hier ook gedaan. Ik vind het vaak lastig om iets af te ronden, een punt te zetten of iets kort te zeggen. Meestal heb ik de neiging om uit te wijden in een veelheid van woorden om zo compleet mogelijk te zijn.Het verbaast me niet als die neiging ook hier meespeelt. Een punt staat zo definitief en afgesloten. Maar ze zouden er wel moeten staan..punt.. Over het gebruik van de woorden zacht.. Als ik het teruglees als reeks zou ik nu een van de woorden vervangen voor een synoniem of een woord dat de gevoelswaarde weergeeft in betekenis of klank. De eerste keer dat ik zacht gebruik geeft de tederheid aan die ik voel bij het zien van hem en de ontspannen houding. Bij de tweede keer in de laatste Haiku ook overigens, de uitstraling is liefdevol en zacht, vriendelijk, mild. Ik zal eens mijmeren over een synoniem. Ik hoop van je te horen en te leren!

Mooi gedaan, Marga. Alleen vind ik het zinnetje' jouw adem zucht en is stil' vind ik een beetje vreemd. Bij stil krijg ik het gevoel dat hij niet meer ademt.

Dank je wel Tja! Ik kan me voorstellen dat je dat denkt. Ik heb het aan iemand laten lezen met jouw reactie erbij en die had hetzelfde gevoel. Stil in de zin van niet meer ademen zou dat inderdaad suggereren. Hier heb ik echter stil in de zin van geen geluid horen van de ademhaling bedoeld.

Dag Marga, wat een mooie reeks. Fijn dat ze zo goed beantwoorden aan "de haiku". Ik heb hier op deze pagina's weer veel geleerd :o

Dank je wel Blavatski! Ook ik heb geleerd.