Het zit erop. Mijn grote dag. Nou ja, onze grote dag. Maar eigenlijk toch vooral die van mij. Ik heb elk vrij uurtje naast mijn fulltimebaan besteed aan keuzes maken; Wil je een kroonluchter met kaarsjes of lampen? Zijn 40 zalmhapjes genoeg? Hoe wil je de verlichting hebben; sfeervol, energiek of met discobal? Wat denk je ervan om de zalmhapjes in de kroonluchter te hangen en ze dan te verlichten?! Dan hangt er gelijk een lekkere gegrilde visgeur. Dat zullen de gasten vast waarderen, of niet dan?? Oké, rustig ademhalen. Het is voorbij. Het is mijn eerste vrije avond in ruim zes maanden. Ik ga niet weer aan die mooie dag denken. Wat zal ik eens gaan doen? Ik draai mijn nieuwe ring een paar keer om mijn vinger en kijk er liefdevol naar. Misschien kan ik vanavond iets leuks gaan doen met mijn MAN. Dat voelt nog steeds spannend om te zeggen. Na een telefoontje blijkt dat geen optie. Meneer heeft een bedrijfsdiner. Nou, dan ga ik maar iets lezen. O wacht, er staan alleen maar bruiloftsboeken op mijn bureau. En ik heb geen zin om in de verhuisdozen te gaan zoeken. Ik zou mijn beste vriendin Maria kunnen bellen. Helaas is ze net een paar maanden geleden verloofd, dus ze kan alleen maar over haar bruiloft praten. Pff…daar heb ik echt geen zin in. Dan maar wat televisie kijken. Lekker nooit meer iets te hoeven te regelen voor de bruiloft. Aaah leuk! 'Say yes to the dress', mijn lievelingsprogramma. Ik kijk van de witte prinsessenwolken op het scherm naar de grote roze kledingzak die aan de deur hangt. In mijn hoofd speel ik de bruiloft nog een keer af en ik nestel me in de bank voor een avondje ontspanning. Toch wil de onrust niet uit mijn lijf. Misschien moet ik toch maar iets anders gaan doen…