Net toen ze het laatste beetje tandpasta in de wasbak wilde uitspugen, landde er een vlieg op de spiegel in de badkamer. Ze wuifde hem weg en stond ineens oog in oog met haar afgeleefde en aandoenlijke spiegelbeeld. Ze kon zich niet herinneren wanneer ze gestopt was zich te verzetten tegen zijn tirannie, alleen om in de luxe van zijn bescherming te kunnen verblijven. En te weten dat hij schijnbaar alleen leefde voor hun samenzijn onder de voorwaarde dat zij lijdzaam alles onderging wat hij als aansporing van hun passie beschouwde. De eindeloze drinkpartijen die al 's ochtends op gang kwamen toen hij bij zichzelf 'ontdekt' had dat alleen serieuze drinkers het echte leven kenden. De vluchtige en rauwe seks in openbare gebouwen of in vreemde slaapkamers op feestjes en verjaarspartijtjes van zijn vrienden omdat alleen mensen die het echte leven hadden omarmd niet bang waren 'tot elkaar te komen' op vreemd gebied. "Echt tot elkaar komen," had hij er altijd achteraan gezegd, om te benadrukken dat er een enorme afstand heerste tussen hen en de mensjes met een bewolkt gemoed of bedrukte moraal uit hun omgeving. Daarna kwamen de foto's op het internet. Dat maakte ook schimmig wat ze allemaal gemist had door niet haar eigen pad te kiezen. En dat ze niet kon uitmaken of ze dat erg vond. Het kwam haar voor dat ze niets van zichzelf of haar eigen leven wist. Wie was die vrouw die straks de slaapkamer in zou gaan en gedwee haar kleren uit zou doen zonder enige herinnering aan het meisje waaruit ze ontsproten was? Ze draaide zich om en liep de slaapkamer binnen waar hij dwars over het bed lag, zijn benen ongegeneerd gespreid. Open en bloot. Was dit datzelfde meisje wat hier zo bezig was geweest? Ze was toch altijd braaf geweest? Met de punt van haar vinger schreef ze haar naam in het bloed op de muur. Dat gaf rust. Ze bestond echt.