‘Hey.’ ‘Hallo.’ ‘Vind je het niet een beetje koud hier?’ ‘Nee hoor, is prima zo.’ ‘Het vriest een paar graden, die trui lijkt me niet erg warm. Ik heb een jas voor je meegenomen, als je wilt, hij ligt hier.’ ‘Waarom?’ ‘Waarom wat?’ ‘Waarom heb je die jas meegenomen? Wat zou het jou of de rest van die kneuzen uitmaken of ik kou lijd?’ ‘Het zit in mijn bloed om mensen te helpen, op wat voor een manier dan ook.’ ‘Ik heb je hulp niet nodig. Niemand heeft ooit voor me klaargestaan, nu hoeft het ook niet meer.’ ‘Graag zou ik willen horen hoe je hier bent beland, waarom je het doet.’ ‘Pff, het is altijd maar waarom, waarom, waarom. Ik wordt zo moe van dat woord. Kan een mens niet gewoon met rust gelaten worden en zijn ding doen?’ ‘Natuurlijk, iedereen heeft het recht om zijn eigen keuzes te maken. Maar denk je dat je op dit moment de juiste maakt?’ ‘Man, wat lul je nou. Je kent me net vijf minuten, het zal er niet beter op worden.’ ‘Dat zeg jij.’ ‘Dat zeg ik inderdaad. Jij wordt betaald om mij te woord te staan, niet omdat je zo verdomd aardig bent.’ ‘Als ik niet om mensen zou geven, had ik nooit voor dit werk gekozen, geloof me.’ ‘Het zal wel.’ ‘Je vriendin heeft me verteld dat je graag een biertje drinkt, ik heb een sixpack bij me. Dat klinkt toch goed of niet dan? Een warme jas en een biertje, daar kan een jongen in jou situatie toch geen nee tegen zeggen.’ ‘Je weet het me wel lekker te maken. Welk soort bier heb je?’ ‘Even kijken, ik ben niet zo’n bierdrinker, euhm, Amstel Radler.’ ‘Oké, bekijk het maar, tot ziens.’ ‘David! Nee! Verdomme! Dit is rechercheur Adams, over, hoe is de situatie beneden?’