Bedankt voor jullie reacties en adviezen mensen. Ik ga er morgen mee aan de slag.

Boris liep door de oude boomgaard van een landgoed. Hier stonden hoogstambomen, niet van die kortgehouden struiken, die je op moderne bedrijven zag. Waarom mag ik niet verder met de opleiding? zuchtte hij en keek om zich heen. Het was hier wel erg mooi. In de takken waren de bloemetjes te zien en de bomen stonden hier niet zo dicht bij elkaar als in een bos, maar ook niet zo ver uit elkaar dat je je verloren voelde, zoals in een polderlandschap. Ook al was een polderlandschap nog beter dan de stad. Ze zochten hier vrijwilligers. Zou hij? Hij was een tijd vrijwilliger geweest in de oude molen van zijn woonplaats, maar daar voelde hij zich niet meer op zijn plaats. Dat was vroeger wel anders. Hij hielp iedere zaterdag in het winkeltje en hielp soms ook de oude molenaar met de wieken in de wind te zetten. Kruien noemde die oude baas dat. De molenaar was erg blij met zijn hulp. Hij was tenslotte geen twintig meer. Op een dag had hij tegen Boris gezegd dat hij hem wel molenaar zag worden. Wow! Hij molenaar? Hij zag zichzelf al in zijn eigen poldermolentje wonen. Dus had hij zich aangemeld voor de molenaarscursus en kwam in het bezit van twee dikke ordners met molentechnologie. Ook wezen ze hem een instructeur toe, die hem het vak moest leren. Dat was toen, zuchtte hij. Hij stopte bij een appelboom en ging er tegen aan zitten. Hij sloot zijn ogen en voelde de stevige stam in zijn rug. De zon streelde zijn gezicht en ook de wind leek hier vriendelijker. Rook hij nu de bloesem of is dat verbeelding? Zijn gedachten dwaalden weer af naar die verschrikkelijke dag. Hij was met de instructeur in de kap over de onderdelen van het bovenwiel te praten. Hij had al gemerkt dat de instructeur minder uitbundig was dan normaal. "Boris, Ik moet even met je praten." Zijn maag trok samen. Dit kon nooit iets goeds betekenen. "Ik vind het niet verantwoord dat je doorgaat met je opleiding." "Wat!? Hoezo niet?" "Nou, wat denk je zelf? Je bent al een paar keer in paniek geraakt. Ik vind je een toffe gozer en in Nederland kampen we met een molenaarstekort, maar iemand zoals jij kunnen we niet de verantwoording over een molen geven." Dag poldermolentje, dag toekomst als molenaar. Tranen sprongen hem in de ogen wanneer hij ze weer opende. Een moeder en haar twee kinderen liepen voorbij. Elke keer als hij nu een molen zag wanneer hij in de trein naar zijn werk pendelde, wilde hij altijd weer in huilen uitbarsten. Wat kan mij het schelen? Ik wordt hier vrijwilliger. Hij kwam omhoog en keek naar de bomen. Hij zag zichzelf hier al in de bomen klimmen om appels te plukken.

#Marcker #Johanna Hallo Marcker en Johanna. Ik heb de verteltoon aangepast. Hij is wel degelijk gepassioneerd, maar ook diep teleurgesteld omdat hij niet door kan gaan en zich niet meer prettig voelt in een molen. Daarom pakt hij de eerste en de beste kans op een vervanging aan. Ik hoop dat het in de tweede versie beter uit de doeken komt. #Niceway Ik hoop dat Boris inderdaad gelukkig wordt, met zijn nieuwe vrijwilligerswerk en niet per ongeluk een paar appels op de hoofd van de beheerder laat vallen, waardoor hij weggestuurd wordt.

@Tja Bedankt voor je reactie. Boris is voorlopig molenaar af en hij rook de bloesem. Bedankt voor je scherpe blik.

Dank je wel Anne. De tweede versie is inderdaad een stuk beter. Hopelijk vindt Boris een nieuwe passie.