Richard, kijk nog eens naar regeltje 3: Oeps! Ik zou 'begot' niet weten waarover dit gedicht gaat :) Een slachterij? Een crematorium? Het lijken me geen fijne plaatsen om te zijn, maar jij verbaast me wel meer.

Doet me vaag wat denken aan Dante's inferno. Regel drie, inderdaad. De verteller aanschouwt het, maar zijn lijden voel ik niet echt. Het rijm is soms te dwingend, al zit er een zekere cadans in. Beetje een hersenwurm. Intrigerend, dat wel.

hoewel jij in een hele andere onderwereld zit, krijg ik de vrolijke onzin van Men at Work maar niet uit mijn hoofd ...

En plots valt de euro... Hel ;)

Dit heeft absoluut iets. Ik vind het mooi. Die regels van het brandende vlees en het vel en de pezen vind ik onnodig. Wel heel erg passend bij een product van Richard Otten trouwens. Een gedichtachtig iets, ik had het niet zien aankomen. Voor mijn eigen blik kopieer ik het even zonder die twee regels. Sorry daarvoor. En misschien alles wat in plaats van dat? Gevoelsmatig, niet omdat ik heb gekeken of het correct is. Ik zit hier al een tijd Hoelang? Dat ben ik kwijt De warmte aan mijn voeten Nieuwe zielen die ik mag begroeten Of ik hier graag ben? Als je niets anders meer kent Raak je er aan gewend Oneindige schreeuwen Sommige bevrijdend De meeste lijdend Hoe ben ik hier beland? Waren het de leugens Of de daden? De twijfel is te groot Alles dat ik zie is rood

Richard Otten, Na het vage vuur, het helle uur. Je ondeugd siert je.

Nou het is er in ieder geval nooit koud, maar niet veel mensen zullen zeggen dat het hun favoriete plek is. Knap beschreven, met een sterke titel.

"Hoe ben ik hier beland?" Travelling in a fried-out combi, most likely :-) Men at Work meets Dante, alleen bij Richard Otten. Origineel en knap gedaan!

Je titel trok me gelijk aan om jouw tekst te lezen, omdat ik down under geboren ben. Met dit in mijn hoofd begin ik te lezen en ik snapte er niet zoveel van en dacht dat slaat toch helemaal niet op Nieuw Zeeland. Dankzij de reacties kan ik de tekst beter plaatsen.

Intrigerend stukje. Ik zit me af te vragen of het zich toch niet stiekem gewoon Down Under afspeelt. Gezien die warmte en schreeuwen, en verbrand vlees zou ik dan denken aan de woestijn in het midden van het land. Maar dit blijft speculatief uiteraard...

@richard :D :thumbsup:

Hallo Richard. Dank je voor je gedicht. Of dit nu een favoriete plek is, vraag ik me af, maar dat geeft niet. Een opdracht omdraaien is ook leuk. Net als een aantal anderen heb ik de plek waar de ik zich bevindt, geïnterpreteerd als de hel, of misschien het vagevuur. Lijdende en maar toch ook wat bevrijdende schreeuwen. De ik persoon blijft er wel redelijk koel onder, ik kan me niet echt in de ik inleven. Ik denk dat het komt omdat ik niet lees hoe de mensen lijden, hoe de ik zelf misschien lijdt, wat zijn twijfel is. Het kan sterker worden als het concreter wordt. Het verbrand vlees is concreet, maar hangt wat los in het gedicht. Als je het het verbrande vlees van de ik zou laten zijn, krijgt het een heel andere dimensie. Ook als dit gekoppeld wordt aan zijn twijfel en daden. Dat kan ook zwaar worden, is dus nog puzzelewerk. De titel, doordat die voor meerdere interpretaties vatbaar is, geeft er dan misschien weer een luchtige twist aan. Je zou kunnen proberen het tot een vrij vers om te schrijven. Bij het lezen heb ik soms het gevoel dat het rijm te dwingend is, en inperkt wat je wilt zeggen. Misschien is het niet de hel die je bedoelt. Dat kan, iedere lezer creëert als het ware zijn/ haar eigen vers tijdens het lezen. Misschien heb je hier wat aan, het gedicht is zeker de moeite waard om verder aan te werken.

Hallo Richard Ik kon de plaats eerst niet thuisbrengen. Dacht eerst misschien een gevangenis of wordt die persoon gemarteld? Wordt meteen duidelijk als je inderdaad aan de hel denkt.

Ik kreeg het gevoel dat er een stel varkens wachtte dat aan het spit geregen zou worden. Och, iedereen ziet iets anders in een gedicht. Er zit een wereld van verschil tussen Ikea en de Hel. Of toch niet?

bij de ikea is niet alles rood zo lang je jezelf onder controle hebt