Jonathan voelt zijn avondeten omhoog komen. Hij zit achter de ligusterhaag in de oude kastanjeboom, verscholen tussen de bladeren en takken. Hiervandaan heeft hij perfect uitzicht op de tuin van buurman Sjaak. Juist op dat moment komt de buurman de oprit oprijden. Zijn donkere jeep rijdt zachtjes over het grind en stopt vlak voor de schuur. Hij stapt uit en Jonathan ziet dat hij niet alleen is. Er is nog een man bij. Die man draagt een zonnebril en rookt een sigaret. Jonathan heeft die man wel eens eerder gezien maar kan zich niet goed herinneren wanneer of waar dat is geweest. Jonathan moet zijn best doen om niet heel hard te boeren. Hij is gelijk na het eten de tuin in gerend en hing op zijn kop aan de touwladder. Toen bedacht hij zich dat de buurman een vreemd voorwerp in de tuin had staan en nam hij zijn geheime plek weer in op de vierde tak van de kastanjeboom. Daar heeft hij zijn verrekijker hangen en gluurt daarmee naar de tuin van de buurman. Heel even kijkt die man met zonnebril Jonathan zijn kant op. Jonathan schrikt ervan en voelt een zekere spanning. “Wat is er toch met die man”, denkt hij. De buurman knikt en ze gooien de klep van de auto open. Beide mannen trekken aan een zwaar ding en slepen het de schuur in. De zonnebril-man gooit zijn sigarettenpeuk naar buiten en geeft buurman Sjaak een hand. “Jij redt het verder wel, toch”, hoort Jonathan hem zeggen. “Graaf hem diep onder de schuur in dan is er geen hond die hem kan vinden. Ik regel de auto. Ik bel je om tien uur vanavond zoals afgesproken”. Dan rijdt de zonnebril-man het pad weer af en buurman Sjaak begint in de schuur te spitten. Jonathan ziet niet goed wat er verder gebeurt dus klimt hij na een tijdje weer naar beneden. Zijn moeder staat al bij het huis te zwaaien. Hij huppelt naar haar toe. Het is al half negen; bedtijd.