schrijfopdracht #49 – Dagboek van een idool (de laatste dag in het leven van John Lennon)

8 december 1980 BENG ... BENG ... BENG ... BENG ... Shit, wat is hier gebeurd? Waar komt dat bloed vandaan? Waarom ligt ik hier in het trappenhuis van ons appartement? En waarom zweef ik boven mezelf? Yoko, hou op met dat gegil, het doet pijn aan mijn oren! Welja, gooi me maar gewoon op de achterbank van die politiewagen ... Een vent met een zeis? Waarom wenkt hij mij met die dunne vingers? Uhhhhh, ik geloof dat ik het begin te snappen. Volgens mij ben ik zo juist doodgeschoten. Dat is ook een manier om met je eigen citaten om de oren geslagen te worden. "Het leven is wat er gebeurd terwijl je andere plannen maakt", heb ik wel eens gezegd. Een beetje vrij vertaalt is het leven nu dus gebeurd terwijl ik andere plannen maakte. Potdorie, zo bedoelde ik dat nu ook weer niet. O ja, deze is ook van mij: "We leven in een wereld waar het bedrijven van de liefde verborgen moet blijven, terwijl het geweld op klaarlichte dag gezien wordt". Oké, het is laat in de avond, maar om nu mijn citaat bevestigd te zien, door zelf op straat doodgeschoten te worden! Dat vind ik wel ver gaan. Maar met dit citaat heb ik de plank pas echt misgeslagen "Als je het niet weet, heb je er ook geen pijn van". Ik wist het niet, maar ik heb er wel verdomd veel pijn van. Die knul, die mij dit geflikt heeft, vond mijn album "Double Fantasy" blijkbaar heel erg slecht. En hij vroeg nog zo beleefd "Mijnheer Lennon, mag ik uw handtekening?". Ik weet niet hoeveel tijd die magere Hein mij nog geeft maar volgens mij krijg ik deze dag echt niet meer in mijn dagbo ...