Vreemd eigenlijk dat door een uurtje minder slapen onze biologische klok gelijk van slag is. Te vroeg wakker worden en ’s avonds tijdens je favoriete programma op de bank in slaap vallen. Gevoelig als ik hier voor ben, heb ik er een dag of vier last van, eer ik weer back to earth ben. Maar ach wat zeur ik nou, ik ben een zomermens en ben blij met 206 dagen lang één uur extra licht. Deze week had mijn ingebouwde klok het echter wel extra lastig om het verloop van mijn lichaamsfuncties op elkaar af te stemmen. In hun normale vaste eigen ritme dan wel te verstaan. Afgelopen donderdag kwamen we terug van Kaapverdië, waar het toen twee uur vroeger was dan bij ons. We arriveerden in het holst van de nacht op Schiphol en moesten drie uur later ons bed al weer uit, voor een fout geplande afspraak. Mijn meetikkende klok struikelde over zijn eigen uren. Op de gekste tijden rammelde mijn maag en rommelden mijn darmen. Toen ze stil waren was het zondag. Ook mijn hersenen konden niet meer registreren hoe laat het was. De iPhones en de iPads waren de enige die zich moeiteloos aanpasten en blijkbaar geen problemen hadden met het gewijzigde uur. Alleen de radiowekker en alle overige klokken in huis stonden op een andere tijd. Mijn man is degene die altijd de klokken verzet, maar steevast vergeet hij er ook ieder jaar een paar. Daar komen we dan een paar dagen later pas achter als we een uur te laat bij de tandarts zijn. Maar mij hoor je niet klagen, ik vind het fijn dat de zomertijd weer ingaat. Des te sneller is het zomer en krijgen we eindelijk die lang verwachte heerlijke, lange en lichte avonden.